De Haage CPN was direct na de capitulatie in mei 1940 opgeheven en ondergronds gegaan. De spreekbuis van de Haagse communisten was tot het voorjaar van 1941 het illegale blad De Vonk. Kees Neven en Jan Schalker stencilden de krant in het atelier van de jonge communist en meubelontwerper Han Pieck in de Julianastraat in Rijswijk.

De Vonk bereikte in het voorjaar van 1941 een oplage van 1500 exemplaren. De Haagse communisten ondernamen ook illegale activiteiten zoals sabotage en het inzamelen van geld voor het ondergedoken partijkader en voor arbeiders die niet in Duitsland wilden werken. Veel communisten gaven hulp aan ondergedoken joden. De Vonkgroep, een communistische verzetsgroep telde in 1941 ongeveer 300 personen.

De Duitse bezetter probeerde het communistisch verzet in Den Haag op te rollen. In het voorjaar van 1941 vond de eerste arrestatiegolf plaats. Na de inval van Duitsland in Rusland op 22 juni 1941 vond in Den Haag een massa-arrestatie onder de communisten plaats. In de zomer van 1941 werden 160 Haagse communistische verzetslieden gevangen gezet. Begin 1942 was bijna de gehele Haagse CPN gearresteerd. Zeker 89 Haagse communisten van deze eerste ondergrondse Haagse CPN-verzetsgroep zouden de Tweede Wereldoorlog niet overleven.

De bezetter bleef de hele oorlog fel op communisten jagen. In het najaar van 1942 is geprobeerd het communistisch verzet opnieuw op te bouwen. Communistische kranten en pamfletten werden verspreid en er was een sabotagegroep actief. Een verrader infiltreerde echter in de groep. Zijn verraad leidde tot een nieuwe arrestatiegolf onder de Haagse communisten. Uiteindelijk hebben van de ongeveer 1500 communistische verzetslieden uit de regio Den Haag ongeveer 200 het leven verloren.

Het besluit tot naamgeving van de brug is door het College van Burgemeester en Wethouders van Den Haag genomen op 14 februari 2012. Bij de brug is nog geen naambord geplaatst.

Op het Han Stijkelplein staat een bronzen beeld op een betonnen sokkel. Het beeld herinnert aan het verzet in de Tweede Wereldoorlog. In de wijk waar het beeld staat zijn straten vernoemd naar Haagse verzetslieden. Bij dit beeld in Duttendel wordt de jaarlijkse 4 mei-herdenking gehouden.

De bronzen gedenkplaat is aangebracht op de gevel van het koets- en wagenhuis van Landgoed Clingendael, schuin tegenover het landhuis 'Clingendael' te Den Haag. Het huidige gebouwtje waarop de herinneringsplaquette is aangebracht, is niet hetzelfde als dat waar de ondervraging plaatsvond. Dat werd in 1986 afgebroken en vervangen door een kopie.

De plaquette herinnert aan het verhoor op 14 mei 1942 van de verzetsmannen Han Jordaan en Pim Boellaard door Heinrich Himmler, de rechterhand van Adolf Hitler en hoofd van de SS, in het bijzijn van onder andere Reinhard Heydrich, hoofd van het Reichssicherheitshaupamt, Arthur Seyss-Inquart en Hanns Albin Rauter, höhere SS- und Polizeiführer en Generalkommissar für das Sicherheitswesen in Nederland. Heydrich en Himmler wilden een indruk krijgen van de motieven van Nederlandse verzetsmensenen hadden Rauter gevraagd om hun twee typische Nederlandse ‘terroristen’ voor verhoor voor te leiden.
Het landgoed was tijdens de Tweede Wereldoorlog door de bezetter in beslag genomen. Daar woonde vanaf eind 1940 Arthur Seyss-Inquart, rijkscommissaris van het bezette Nederland.

Han Jordaan (geb. 9 juli 1918, Haaksbergen, overleden 3 mei 1945 in Mauthausen) was een Nederlands geheim agent. Door het zogenaamde Englandspiel (Duitse contraspionage) is hij verraden en op 3 mei 1942 gearresteerd.

Pim Boellaard (geb. 16 augustus 1903, Delft) was een Nederlandse ondernemer, militair, politicus en verzetsman. Na de bezetting werd hij actief in de verzetsorganisatie OD (Ordedienst). De Duitse bezetter arresteerde hem in mei 1942. Na zijn arrestatie door de Haagse agenten Leo Poos en Marten Slagter kwam hij in het Oranjehotel in Scheveningen terecht, waar hij in een isoleercel werd opgesloten. Via Kamp Haaren in Noord-Brabant kwam hij terecht in het concentratiekamp Natzweiler-Struthof. Toen de geallieerden in september 1944 oprukten werd Boellaard overgebracht naar het concentratiekamp Dachau. Pim Boelaard overleefde de gevangenschap.