De sluis die de Vlaardingse Vaart met de Oude Haven verbindt, dankt haar naam aan het feit dat hier oorspronkelijk drie – in 1388/1389 – gebouwde sluizen waren. De Schipluidersluis en de Rijswijkersluis waren spuisluizen, zij dienden voor de lozing en het inlaten van water. De Vlaardingersluis was bovendien een schutsluis voor de scheepvaart. Ze droegen de namen van het sluisambacht dat voor de bekostiging van sluizen verantwoordelijk was.

Gebouwd als stoomgemaal, ongeveer 600 m ten zuiden van de molen. De molen is in 1885 verdwenen na verkoop.
In 1938 is het gemaal omgebouwd tot elektrisch gemaal, naar ontwerp van ingenieursbureau S. Netto en J. Smit. Uitslaand op de Vlaardingervaart.
Het gemaal is nog in bedrijf.

Stichtingssteen in de voorgevel uit 1872, Gedenksteen van de verbouwing in 1938 aangebracht in het interieur.

Gebouwd als stoomgemaal met scheprad in 1893 op de achtkante fundering van de in 1982 afgebroken Commandeursmolen. Uitslaand op de Zuidgaag. Verbouwd tot dieselgemaal met centrifugaalpomp door Fa. P. van der Zee te Delft in 1933, ter vervanging van het scheprad. In 1943 is het gemaal overgegaan op elektrische aandrijving. In 1982 is de elektromotor vervangen. De in 1925 geplaatste ruwoliemotor is in 1984 overgedragen aan het Museum voor het onderwijs te 's-Gravenhage.

Het gemaal voldoet niet meer aan de eisen van deze tijd. Vanaf oktober 2020 wordt onderzoek gedaan naar het bouwen van een nieuw gemaal ter plaatse of op een andere locatie.

Vormt samen met het naastgelegen bakkershuisje en woonhuis een gemeentelijk monument. Op het erf is de plaats waar de kolenloods stond nog gedeeltelijk herkenbaar.

Achtkante grondzeiler. Bovenkruier. De molen dient als reservegemaal voor het Hoogheemraadschap van Delfland. Is regelmatig in bedrijf.
Het eigendom is in 1977 overgegaan op het Hoogheemraadschap van Delfland naar aanleiding van de opheffing van de polderbesturen.
In 2010 is de molen grondig gerestaureerd.

Oorspronkelijk een achtkante grondzeiler, binnenkruier ter bemaling van polder Nieuwland en polder Noordland. een van de oudste nog werkende poldermolens van Nederland. In 1947 is een centrifugaalpomp aangebracht om de bemalingscapaciteit van de molen te vergroten. In 1962 werd die verder uitgebreid door plaatsing van een vijzel. In 1975 is de molen grondig gerestaureerd. Door uitbreiding van de glastuinbouw tot dicht bij de molen is in 1988 besloten de molen te verbouwen tot stellingmolen, waardoor het ruim vijf meter hoger kwam te staan. De centrifugaalpomp is toen verwijderd. Het eigendom is in 1977 overgegaan op het Hoogheemraadschap van Delfland naar aanleiding van de opheffing van de polderbesturen.
De familie Knijff was er vele generaties achter elkaar molenaar. Vandaar dat de molen lokaal bekend staat als "de molen van Knijff".

Ronde stenen molen. Kap riet gedekt. Grondzeiler. In 1926 is de molen verbouwd tot dieselgemaal.
In 1972 verkocht de polder de molen aan de gemeente Maassluis die de molen grondig restaureerde zodat die weer kon draaien. Sinds 26 oktober 1990 is het Hoogheemraadschap van Delfland eigenaar van de molen. De molen is sindsdien nog diverse keren gerestaureerd.
Sinds 1898 woonde de molenaar en zijn gezin niet meer in de molen, maar in een klein huisje naast de molen. Dit huisje is in 1908 vergroot.

Gebouwd op de plaats van de afgebrande wipmolen. Achtkantige riet gedekte houten opbouw op een gemetselde onderbouw. De Schaapweimolen was tot 1944 in bedrijf. In dat jaar werd de molensloot gedempt voor de aanleg van een antitankgracht door de Duitsers. Van 1959 tot 1988 was de molen eigendom van de gemeente Rijswijk, die de molen in 1960 restaureerde. Delfland verplaatste de molen in het jaar van aankoop de molen anderhalve kilometer westwaarts in verband met de aanleg van de A4. Daar bemaalt de molen incidenteel de Hoekpolder.

Aan de Groeneveldse Monsterwatering. Ronde, stenen poldermolen. Grondzeiler. Gebouwd op de plaats van de afgebrande molen. Tot 1960 volledig in bedrijf. Sinds begin jaren '80 in bedrijf voor hulpbemaling, eventueel elektrisch aangedreven. Naast de molen staat een herbouwde molenaarswoning en een gemaal. De oude molenaarswoning werd in april 1988 herbouwd. Sinds januari 1989 woont de molenaar/machinist in deze woning. In 1986 is de woonkamer in de molen in originele staat teruggebracht. Deze kan door bezoekers worden
bezichtigd.

De ronde stenen molen die bekend stond als de 'Grote Molen' is in 1752 gebouwd als poldermolen voor bemaling van de Kralingerpolder. De molen is in 1913 onttakeld, waarbij het wiekenkruis, de kap, een deel van de romp en een deel van het gaande werk werden verwijderd. Het molenrestant werd toen voorzien van een dieselmotor met centrifugaalpomp. Thans dient het gemaal nog slechts als reserve. Het molenrestant is van algemeen belang.
Pannevis centrifugaal pomp, 1913; Kromhout dieselmotor, 1960. In 2004 aangewezen als rijksmonument.

Voormalig stoomgemaal, gebouwd in de zogenaamde eclectische stijl. Bakstenen gebouw met hoog middenstuk en lagere zijvleugels. Voorzien van houten kroonlijsten. Het middengedeelte heeft twee spitsboogvormige toegangsdeuren. De vensters zijn rondboogvormig.

In 1916 is het stoomgemaal geëlektrificeerd. De stoommachine bleef desondanks gehandhaafd. In 1944 is deze verwijderd door
gebrek aan kolen. In 1958 is de elektromotor vervangen. De in 2017 aanwezige elektromotor is in 1981 vervangen. In 1985 is het gemaal geautomatiseerd.

Twee onder één kap woning. Bouwstijl: (zakelijk) expressionisme. Vrijstaande dubbele dienstwoning bestemd voor hulp-machinist en sluiswachter, met omliggende tuin. Deel uitmakend van het boezemgemaalcomplex Mr. Dr. C.P. Zaayer. De dienstwoningen bevinden zich ten oosten van het
centrale machinegebouw. De gelede strookvensters op de begane grond zijn vervangen door grotere vensters met kunststoffen kozijnen met breder profiel. De gevelindeling is daarbij intact gebleven. De achtergevel kent een indeling conform de voorgevel, met in plaats van de enkele vensters tuindeuren aan weerszijden van de vensters. Het naastgelegen dijkmagazijn dateert uit 1967.

Bouwstijl: (zakelijk) expressionisme. Vrijstaande dienstwoning met omliggende tuin, bestemd voor de chef-machinist. Deel uitmakend van het boezemgemaalcomplex Mr. Dr. C.P. Zaayer, gelegen ten westen van het machinegebouw. De houten, gelede strookvensters op de begane grond zijn vervangen door grotere vensters met
kunststoffen kozijnen met een breder profiel. De gevelindeling is daarbij intact gebleven. De gehele voor- en achterzijde is, verdiept onder de houten daklijst, voorzien van gelede horizontale strookvensters en een cordonlijst, die rondom het gebouw doorloopt. De zijgevels zijn blind uitgevoerd en de zuidgevel heeft links twee vensters en rechts dubbele tuindeuren. De oorspronkelijke voordeur is eveneens vervangen.

Boezemgemaal/ inlaatgemaal, nu (2017) boezemgemaal. Operationeel in het primaire proces.
Gebouwd volgens de in de wederopbouwperiode gangbare stijl van de Delftse school.
Gelegen in het centrum van Leidschendam aan de Vliet.
Bestaat uit twee bouwvolumes. Op een betonnen onderbouw, waarin zich de pompen bevinden, staat de hoofdbouw welke een rechthoekige plattegrond heeft. Hierin bevinden zich de aandrijvingen. In een lagere rechthoekige aanbouw zijn de transformatoren opgesteld.

Het gemaal werd vlakbij de Grote Dorpmolen gebouwd (en niet op de molenfundering zoals vaker gebeurde) en is van oorsprong een stoomgemaal. Tot 1920 door stoom aangedreven. Daarna is overgeschakeld op elektriciteit en is de schoorsteen gesloopt. Het woonhuis van de machinist staat op de fundering van de Grote Dorpmolen. Architectuur: De kroonlijst en de bogen boven de ramen van het gebouwtje doen denken aan het neoclassicisme. In de voorgevel bevindt zich een herdenkingssteen met de tekst:
18 GESCTICHT 76
Door het bestuur van den Dorppolder
Cs. van der Wel, Voorzitter
Johs. van der Kooij
Cs. van der Wel WZ., leden
N. van Wijk, penningmeester
D. Verbaan, secretaris
Bijgestaan door de commisieleden
A.M. Schagen van Leeuwen
P. de Koning
W. Wijnaendts
den eersten steen gelegd 17 augustus 1876 door Cs.
van der Wel, voorzitter T. van Doll, bouwkundige.

In 1965/1967 op de lijst van beschermde monumenten geplaatst. In 2010 overgedragen aan vereniging Hendrick de Keyser. Heringericht met voorwerpen van Delfland. Fungeert als museumhuis.

Gebouwd bovenop een uitwateringssluis. Het is een stenen overwelfde sluis, afgesloten door één paar deuren. In 1968 werd het gebouwtje op de sluis op de lijst van Rijksmonumenten geplaatst.
In 1981 werd het gebouwtje ingrijpend gerestaureerd.

In 1915 geplaatst op de 'Voorloopige Lijst der Nederlandsche Monumenten van Geschiedenis en Kunst. In 1965/1967 is het pand op de lijst van beschermde monumenten geplaatst.