Op grond van de Distributiewet 1939 werd ons land verdeeld in distributiekringen. Elke gemeente vormde zo’n distributiekring en in elke kring fungeerde een distributiedienst waarvan de burgemeester het hoofd was.
Het oogmerk van de Distributiewet 1939 en haar uitvoeringsvoorschriften was in tijden van oorlog, oorlogsgevaar of andere buitengewone omstandigheden een doelmatige distributie van goederen in het belang van volkshuishouding, landsverdediging en veiligheid van niet-militaire personen of instellingen mogelijk te maken. Aan de distributiediensten binnen elke distributiekring werd opgedragen de taken, die uit de wet voortvloeien, in de praktijk uit te voeren.

In 1941 sloten vier gemeenten: 's-Gravendeel, Puttershoek, Strijen en Maasdam een gemeenschappelijke regeling met het oog op de inrichting van een distributiedienst binnen de Distributiekring Numansdorp. Deze regeling trad op 2 februari 1942 in werking.
Numansdorp fungeerde als centrale gemeente in de zin van de Distributiewet en werd ook de vestigingsplaats van die gezamenlijke Distributiedienst. De burgemeester van Numansdorp was hoofd van de Distributiedienst en daarmee ook belast met de leiding en de administratie van deze dienst.

Met ingang van 1 oktober 1947 werd de Distributiedienst Numansdorp alweer opgeheven en samengevoegd met de Distributiedienst Oud-Beijerland.
Vervolgens zijn bij koninklijk besluit d.d. 24 maart 1948 de vijf gemeenten: Numansdorp, Klaaswaal, Mijnsheerenland, Westmaas en Zuid-Beijerland met vijf andere Hoekschewaardse gemeenten: Goudswaard, Heinenoord, Nieuw-Beijerland, Oud-Beijerland en Piershil samengevoegd tot één distributiekring met als centrale gemeente Oud-Beijerland.