a. Zie hierover 0124 Archief van het Hof, inv. nr. 690, brief van 26 maart 1593, en regest Brieven uit en aan het Hof nr.7015, en de daar genoemde overige correspondentie.

b. Voor' licenten', zie Verklarende woordenlijst.

a. "Up Request der Gravinne tho Nuwenar": Dit is Anna Walburgis gravin van Nieuwenaar en Meurs (ca.1522-1600), weduwe van Filips van Montmorency graaf van Horn, die als medestander van Willem van Oranje op 5 juni 1568 samen met Lamoraal graaf van Egmond te Brussel werd onthoofd. Anna hertrouwde in 1569 of 1570 met haar jongere neef Adolf graaf van Nieuwenaar en Meurs, stadhouder van Gelderland, Utrecht en Overijssel. Met Horn woonde zij in Weert, later met Adolf van Nieuwenaar in Utrecht tot diens dood in 1589 en vanaf 1597 in Meurs. Zij stond bekend als een ijverig calvinist en wijze staatsvrouw, en bereikte een hoge leeftijd ondanks haar doorgaans slechte gezondheid. Haar enige kind, een zoon, overleed op jonge leeftijd. Haar graafschap Meurs liet zij na aan prins Maurits, die het in 1597 op de Spanjaarden heroverd had; haar graafschap Horn aan Sabina van Egmont vrouwe van Beijerland, dochter van Lamoraal van Egmond.

b. Zie voor de eerdere behandeling van dit rekest en uitleg over de daarin genoemde punten de regesten 168 (1593), 055 (1592), 056 (1592) en 057 (1592) en de regesten 041 (1591) en 111 (1591). Dit besluit van 23 maart 1593 bevat geen enkele inhoudelijke informatie.

c. Het vierde punt, eerder punt 2 van het rekest (zie regest 056, 1592) betrof een geschil tussen de gravin en drost Derick van Eijl over de Meurse pandtol, een van de twee te Tiel geheven tollen, in 1359 verpand aan de graven van Meurs en in 1619 gelost. Het is vooralsnog onduidelijk welk drostambt Eijl bekleedde en welke rechten of bevoegdheden hij had inzake de tol. In 1592 nam hij deel aan de landdag, in de Ridderschap van het Kwartier van Nijmegen.
De gravin beschuldigt Van Eijl van geweigerde rechtspraak inzake de tol. Van Eijl ontkent de aanklachten in een protestschrift en eist opening van de tolregisters. Volgens de Landdag zijn de stukken niet compleet genoeg om tot een gefundeerde uitspraak te komen.

a. Zie voor de kwestie van Jan van Nassau de recessen 015, 034 en 136 (alle 1591). Voor het achterstallige tractement van Adolf van Nieuwenaar zie de regesten 041 (1591), 055 (1592), 056 (1592), 057 (1592), 069 (1593) en 168 (1593).

b. Men hoopt de weduwe tenminste een tegemoetkoming te kunnen betalen, maar dit komt verder niet terug in de recessen.

c. Deze weduwe: Anna Walburgis gravin van Nieuwenaar en Meurs (ca.1522-1600), weduwe van Filips van Montmorency graaf van Horn, die als medestander van Willem van Oranje op 5 juni 1568 samen met Lamoraal graaf van Egmond te Brussel werd onthoofd. Anna hertrouwde in 1569 of 1570 met haar jongere neef Adolf graaf van Nieuwenaar en Meurs, stadhouder van Gelderland, Utrecht en Overijssel. Met Horn woonde zij in Weert, later met Adolf van Nieuwenaar in Utrecht tot diens dood in 1589 en vanaf 1597 in Meurs. Zij stond bekend als een ijverig calvinist en wijze staatsvrouw, en bereikte een hoge leeftijd ondanks haar doorgaans slechte gezondheid. Haar enige kind, een zoon, overleed op jonge leeftijd. Haar graafschap Meurs liet zij na aan prins Maurits, die het in 1597 op de Spanjaarden heroverd had; haar graafschap Horn aan Sabina van Egmont vrouwe van Beijerland, dochter van Lamoraal van Egmont.

Besluiten:

a. Opdracht aan de gedeputeerden ter Staten-Generaal om aan te dringen op een goede regulering van de munt, d.w.z. hagemunten te verbieden en de goede munten volgens de muntordonnantie te reguleren.

b. Een regeling voor het achterstallige tractement van de omgekomen stadhouder Adolf van Nieuwenaar van Meurs. Van Nieuwenaar was in 1589 overleden en zijn weduwe eiste de betaling van achterstallig traktement (wellicht over 1585). Men besluit dat de landrentmeester geen uitbetalingen meer mag doen aan Adolfs weduwe, tenzij er een regeling wordt getroffen over een heffing op paarden die het gewest toekwam en die Adolfs nazaten ontvangen hebben. Daarnaast moet er bewijs geleverd worden hoeveel lijfwachten de stadhouder op naam van het Gelderse bestuur in dienst had en hoe lang; zie voor deze kwestie ook de regesten 111 (1591) en 055 (1592), 056 (1592), 057 (1592), 069 (1593) en 168 (1593).

c. Men besluit om zeker zwaar geschut nog niet terug te vragen.

d. Het bewerkstelligen van een hogere opkomst op de Landdagen, door het opschorten van zekere bepalingen om edelen die ter Landdag zijn beschreven maar om niet geldige redenen wegblijven voortaan niet meer op te roepen; zie in dit verband 'Eheordnung' in de Verklarende woordenlijst.