Mijn Studiezaal (inloggen) 145 afbeeldingen
sorteren op:
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-1653 Linker zijgevel nieuwbouw AZM kantoorgebouw Heerlen, 15 januari 1971
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:50
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 19 april 1971
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-1652 Achtergevel nieuwbouw AZM kantoorgebouw Heerlen, 18 januari 1971
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:50
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 21 april 1971
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
AZM kantoorgebouw, Heerlen. Bisscheroux kreeg de opdracht om een nieuw, doelmatig gebouw te ontwerpen dat gemakkelijk uitgebreid kon worden, flexibel kon worden ingedeeld en een open en uitnodigend karakter had. Hij was vrij in materiaalkeuze en constructie. Het overvloedige gebruik van glas, de lichtval door de toeters, de ruime maatvoering en het kleur- en materiaalgebruik geven het gebouw uiteindelijk een open sfeer. De lichttoeters zijn zo op vorm gemaakt, dat bij iedere zonnestand de gewenste hoeveelheid licht naar binnen valt. Deze vervingen de gebruikelijke jaloezieën. Tegelijkertijd bleef het contact met de buitenwereld bestaan. Ook zijn alle installaties, zoals de lift en de verwarmingsketel, vanaf de buitenkant van het gebouw zichtbaar, zelfs alle bedradingen en pijpen. Binnenin zijn er geen vaste muren, maar tussenmuren die verplaatst kunnen worden. Door middel van kleurgebruik accentueert hij de functionaliteit van elementen. Zo gebruikt hij blauw voor constructie (zoals het staalskelet), geel voor de verkeerselementen zoals de trapleuningen, de lift en de brievenbus, groen voor de raamkozijnen, rood voor de verwarming en wit voor het licht. Hij wilde ook een harmonisch karakter creëren door de verhoudingen van lengte maal breedte maal hoogte in juiste proportie aan te brengen. Het gebouw stond aan de Akerstraat/ Putgraaf. Het nieuwe AZM kantoorgebouw (het eerste lag aan de voormalige Dr. Poelsstraat) werd officieel geopend op 15 september 1972 door het onthullen van de maquette van het nieuwe gebouw. Op deze dag werd ook de voorzitter van het bestuur van het AZM, Jan Martens, gehuldigd vanwege zijn robijnen jubileum als bestuurslid. De receptie ter ere van de opening, vond plaats in kasteel Hoensbroek. Na nog geen twintig jaar kwam het kantoorgebouw echter aan zijn einde. Vooral de polyester zonnekappen aan de gevel riepen uiteenlopende reacties op. Het gebouw kreeg vaak door de lichttoeters de bijnaam toetergebouw/ tietengebouw., 1972
507-1651 Voorgevel nieuwbouw AZM kantoorgebouw, December 1970
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:50
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 19 april 1971, 9 juli 1971 en 13 oktober 1971
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Centrumplan Schaesberg. Bestaande uit onder andere uit een winkelcentrum, een Rabobank, een cultuurcentrum en woningen., 1974
Centrumplan Schaesberg. Bestaande uit onder andere uit een winkelcentrum, een Rabobank, een cultuurcentrum en woningen., 1974
507-1649 Bestektekening linker- en rechter zijgevel centrumplan Schaesberg, 21 mei 1973
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Plaats van uitgave:
Heerlen
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Centrumplan Schaesberg. Bestaande uit onder andere uit een winkelcentrum, een Rabobank, een cultuurcentrum en woningen., 1974
Centrumplan Schaesberg. Bestaande uit onder andere uit een winkelcentrum, een Rabobank, een cultuurcentrum en woningen., 1974
507-1648 Bestektekening winkel/ kantoorpand Schaesberg, 10 december 1979
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Schin op Geul
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100 en 1:500
Aantekeningen:
Plattegronden begane grond en verdiepingen, fundering, riolering en dak. Het ontwerp is gewijzigd op 15 januari 1980
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
507-1647 Nieuwbouw ijssalon 'La Veneziana' op de Akerstraat te Heerlen, Oktober 1961
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:20
Aantekeningen:
Voorgevel en doorsnedes
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1644 Bestektekening kelders en fundering sport- en concerthal Kerkrade, 25 september 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 14 december 1964 en 22 december 1964. Gezien en conform bevonden 12 januari 1965
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1643 Bestektekening noord- en zuidgevel sport- en concerthal Kerkrade , 26 juli 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 14 december 1964. Gezien en conform bevonden 12 januari 1965
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1642 Bestektekening oost- en westgevel sport- en concerthal Kerkrade, 26 september 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Het onwterp is gewijzigd op 14 december 1964. Gezien en conform bevonden 12 januari 1965.
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1641 Bestektekening doorsneden sport- en concerthal Kerkrade, 26 september 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 14 december 1964 en 22 december 1964. Gezien en conform bevonden 12 januari 1965.
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1640 Bestektekening doorsneden sport- en concerthal Kerkrade, 26 september 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 14 december 1964 en 22 december 1964. Gezien en conform bevonden 12 januari 1965.
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1639 Bestektekening doorsneden sport- en concerthal Kerkrade, 26 september 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 14 december 1964 en 22 december 1964. Gezien en conform bevonden 12 januari 1965.
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1616 Schets ontwerp hal sport- en concerthal Kerkrade. In opdracht van Stichting Sporthal Kerkrade., April 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart-wit
Aantekeningen:
Gezien en conform bevonden 27 oktober 1964
Plaats van uitgave:
Heerlen
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1638 Bestektekening doorsneden sport- en concerthal Kerkrade, 26 september 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 14 december 1964 en 22 december 1964. Gezien en conform bevonden 12 januari 1965.
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1637 Bestektekening begane grond sport- en concerthal Kerkrade, 25 september 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 14 december 1964 en 22 december 1964. Gezien en conform bevonden 12 januari 1965.
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Woning Pijnsweg 28 te Heerlen. Het betrof de eigen woning van Laurens Bisscheroux, voordat hij zich vestigde in de Doom., 1964
Woning Pijnsweg 28 te Heerlen. Het betrof de eigen woning van Laurens Bisscheroux, voordat hij zich vestigde in de Doom., 1964
507-1630 Bestektekening woonhuis aan de Pijnsweg 28 in Heerlen. In opdracht van Laurens Bisscheroux., 19 februari 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100 en 1:1000
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 11 maart 1964 en 12 mei 1964. Voor- en achtergevel, linker- en rechter zijgevel, fundering, riolering, kelder, begane grond, verdieping, kapplan en balklaag
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Centrumplan Schaesberg. Bestaande uit onder andere uit een winkelcentrum, een Rabobank, een cultuurcentrum en woningen., 1974
Centrumplan Schaesberg. Bestaande uit onder andere uit een winkelcentrum, een Rabobank, een cultuurcentrum en woningen., 1974
507-1627 Situatie centrumplan Schaesberg, 6 juni 1973
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:200
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 20 oktober 1973.
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
IJssalon La Veneziana. La Veneziana bestaat inmiddels niet meer, maar op de hoek van de Uilegats en de Akerstraat is de gevel van deze ijssalon nog steeds herkenbaar. Het ontwerp van La Veneziana is een opdracht van de Italiaanse familie Belfi. Het ontwerp en het interieur zijn voor die tijd, begin jaren zestig, gedurfd en vernieuwend. Bisscheroux heeft geprobeerd de sfeer van Italiaanse films uit de jaren vijftig te vertalen in zijn ontwerp. , 1963
507-1611 Betonconstructies, kolommen en armen, ijssalon 'La Veneziana' op de Akerstraat te Heerlen , Mei 1962
Vervaardiger:
Architect Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:10
Aantekeningen:
Het aannemersbedrijf is Van Dutten (Heerlen) en van het constructiebureau werkte ir. F.C.A. Bakkeren (Heerlen) mee
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
Rodahal Kerkrade. Het muziekgebouw kent een bewogen geschiedenis. De organisatie van het WMC redde zich in de periode tussen 1951 en 1962 met een grote tent. De slechte akoestiek, het tijdelijke karakter en de grote kosten leidden tot de eerste plannen voor een permanente voorziening in Kerkrade. Het proces komt in een stroomversnelling door het volgende: bij een zware storm in 1962 dreigt de tent waarin het Wereld Muziek Concours gehouden wordt te bezwijken. Om de voortzetting van dit concours niet in gevaar te brengen wordt een prijsvraag uitgeschreven voor het ontwerp van een gebouw waar het WMC zijn concours kan blijven organiseren. Bisscheroux wint deze prijsvraag en ontwerpt de Rodahal. Bisscheroux wilde een ruimte ontwerpen waarin het orkest in het midden zou zitten. Dat had consequenties voor de akoestiek en de bouwconstructie. Hij baseerde zich daarom op het Jawerthsysteem, een hangdaksysteem uit Zweden, van de Stockholmse adviserende ingenieur David Jawerth. Er zijn wel wat variaties op dit systeem aangebracht. Zo zijn de kabels van het dak niet in de grond verankerd, maar aangebracht in de balken van van de twee balkons aan de oost- en westzijde van de hal. Het materiaalgebruik van het dak is sober en brutalistisch: beton, staal, vezelcement, hout en asfalt. , 1966 (ontwerpjaar 1964)
507-1593 Schetsontwerp Rodahal , April 1964
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart-wit
Aantekeningen:
In opdracht van Stichting Sporthal Kerkrade. Gezien en conform bevonden 27 oktober 1964
Plaats van uitgave:
Heerlen
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Verfindustrie Eyck, Geleen. Gelegen aan de Rijksweg Noord in Geleen. Het gebouw onderscheidt zich van de omliggende bebouwing door het sobere en consequente materiaalgebruik en de volumeopbouw. Het plan is doelmatig en eenvoudig opgebouwd. De bedrijfdgedeeltes vormen een spel van eenvoudige, kubische volumes. Het gebouw wordt in tweeën gedeeld, in een industrie/ magazijn en een verkoopadministratie. Bij een verfhandel waar de nadruk ligt op het vervaardigen en het mengen van kleuren, zou men een uitbundig kleurgebruik verwachten, maar de kleurstelling is juist sober in wit- en grijstinten. De combinatie van eenvoud, materiaalkeuze en een vindingrijke constructie resulteert in een sober, functioneel gebouw. Het geeft duidelijk uiting van de structuralistische periode bij Bisscheroux. Verfindustrie Eyck zit nog steeds gevestigd in dit pand., 1970
Verfindustrie Eyck, Geleen. Gelegen aan de Rijksweg Noord in Geleen. Het gebouw onderscheidt zich van de omliggende bebouwing door het sobere en consequente materiaalgebruik en de volumeopbouw. Het plan is doelmatig en eenvoudig opgebouwd. De bedrijfdgedeeltes vormen een spel van eenvoudige, kubische volumes. Het gebouw wordt in tweeën gedeeld, in een industrie/ magazijn en een verkoopadministratie. Bij een verfhandel waar de nadruk ligt op het vervaardigen en het mengen van kleuren, zou men een uitbundig kleurgebruik verwachten, maar de kleurstelling is juist sober in wit- en grijstinten. De combinatie van eenvoud, materiaalkeuze en een vindingrijke constructie resulteert in een sober, functioneel gebouw. Het geeft duidelijk uiting van de structuralistische periode bij Bisscheroux. Verfindustrie Eyck zit nog steeds gevestigd in dit pand., 1970
507-1591 Schetsontwerp/ presentatietekening gebouw verfindustrie Jac Eyck, ca. 1970
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart-wit
Plaats van uitgave:
Heerlen
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Politiekantoor Kerkrade. Gelegen aan de rand van de stad op de Kaalheidersteenweg en de Hamstraat, tussen het centrum en het beboste, parkachtige Hamgebied. Aan het gebouw is niet onmiddelijk zijn functie te herkennen. Bisscheroux wilde dat het gebouw geborgenheid, comfort en een zekere hang naar regionalisme en oude waarden uitsraalde en dat het daardoor drempelverlagend zou uitwerken voor de burger. Naast de ingang staat een grote volière. , 1978
Politiekantoor Kerkrade. Gelegen aan de rand van de stad op de Kaalheidersteenweg en de Hamstraat, tussen het centrum en het beboste, parkachtige Hamgebied. Aan het gebouw is niet onmiddelijk zijn functie te herkennen. Bisscheroux wilde dat het gebouw geborgenheid, comfort en een zekere hang naar regionalisme en oude waarden uitsraalde en dat het daardoor drempelverlagend zou uitwerken voor de burger. Naast de ingang staat een grote volière. , 1978
507-1603 Gevels en doorsneden garage hoofdbureau van de politie Kerkrade, 1 december 1976
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:100
Aantekeningen:
Gezien en conform bevonden 9 juni 1977
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Schetsen Colonnade Valkenburg. Bisscheroux ontwierp een ontwerp voor een Geulpromenade in Valkenburg en de colonnade vormde de eerste aanzet om met een verbinding langs de Geul het gebied Cocarde toegankelijker te maken. , 1986-1987
Schetsen Colonnade Valkenburg. Bisscheroux ontwierp een ontwerp voor een Geulpromenade in Valkenburg en de colonnade vormde de eerste aanzet om met een verbinding langs de Geul het gebied Cocarde toegankelijker te maken. , 1986-1987
507-1568 Plattegrond colonnade in Valkenburg, ca. 1986
Vervaardiger:
Atelier Laurens Bisscheroux
Kleuring:
zwart-wit
Ga naar dit stuk:
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Andreaskerk / Kamer van Gabriël. Bisscheroux noemde de Andreaskerk de 'Kamer van Gabriël'. Het ontwerp zette zich af tegen de centrale Romeinse kerkvisie. Het is ook een reactie op de paternalistische maatschappij. De kerk manifesteert zich door een kubisch volume en ligt deels onder de grond. Doordat deze deels onder de grond ligt wordt deze figuurlijk verbonden met de aarde en de aarde vormt de kiem waaruit al het leven ontstaat. Rondom de kerk is een soort van levensweg gecreëerd,een tegelpad met rustpunten die verwijzingen laten zien naar bijvoorbeeld Paus Johannes XXIII en Martin Luther King. Er is ook een deur die alleen gebruikt wordt bij plechtigheden als geboorte, huwelijk en begrafenis. Deze is gemaakt door de beeldhouwer Rob Takens. Op de deur staan twee voeten; één wijzend naar de aarde en de ander wijzend naar de hemel. Bisscheroux neemt als basisvormen voor de kerk een vierkant en cirkel. Hij wilde een kerk ontwerpen die uitnodigend is voor de wereld en tegelijk geborgenheid en rust biedt voor wie daar naar op zoek is. Om het gevoel van saamhorigheid te versterken zijn de stoelen rond het altaar ringvormig opgesteld. , 1977 (opdracht 1974, ontwerp 1975)
Andreaskerk / Kamer van Gabriël. Bisscheroux noemde de Andreaskerk de 'Kamer van Gabriël'. Het ontwerp zette zich af tegen de centrale Romeinse kerkvisie. Het is ook een reactie op de paternalistische maatschappij. De kerk manifesteert zich door een kubisch volume en ligt deels onder de grond. Doordat deze deels onder de grond ligt wordt deze figuurlijk verbonden met de aarde en de aarde vormt de kiem waaruit al het leven ontstaat. Rondom de kerk is een soort van levensweg gecreëerd,een tegelpad met rustpunten die verwijzingen laten zien naar bijvoorbeeld Paus Johannes XXIII en Martin Luther King. Er is ook een deur die alleen gebruikt wordt bij plechtigheden als geboorte, huwelijk en begrafenis. Deze is gemaakt door de beeldhouwer Rob Takens. Op de deur staan twee voeten; één wijzend naar de aarde en de ander wijzend naar de hemel. Bisscheroux neemt als basisvormen voor de kerk een vierkant en cirkel. Hij wilde een kerk ontwerpen die uitnodigend is voor de wereld en tegelijk geborgenheid en rust biedt voor wie daar naar op zoek is. Om het gevoel van saamhorigheid te versterken zijn de stoelen rond het altaar ringvormig opgesteld. , 1977 (opdracht 1974, ontwerp 1975)
507-1561 Werktekening verdieping Andreaskerk / Kamer van Gabriël te Heerlerbaan, 20 januari 1976
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:50
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 25 november 1976
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Andreaskerk / Kamer van Gabriël. Bisscheroux noemde de Andreaskerk de 'Kamer van Gabriël'. Het ontwerp zette zich af tegen de centrale Romeinse kerkvisie. Het is ook een reactie op de paternalistische maatschappij. De kerk manifesteert zich door een kubisch volume en ligt deels onder de grond. Doordat deze deels onder de grond ligt wordt deze figuurlijk verbonden met de aarde en de aarde vormt de kiem waaruit al het leven ontstaat. Rondom de kerk is een soort van levensweg gecreëerd,een tegelpad met rustpunten die verwijzingen laten zien naar bijvoorbeeld Paus Johannes XXIII en Martin Luther King. Er is ook een deur die alleen gebruikt wordt bij plechtigheden als geboorte, huwelijk en begrafenis. Deze is gemaakt door de beeldhouwer Rob Takens. Op de deur staan twee voeten; één wijzend naar de aarde en de ander wijzend naar de hemel. Bisscheroux neemt als basisvormen voor de kerk een vierkant en cirkel. Hij wilde een kerk ontwerpen die uitnodigend is voor de wereld en tegelijk geborgenheid en rust biedt voor wie daar naar op zoek is. Om het gevoel van saamhorigheid te versterken zijn de stoelen rond het altaar ringvormig opgesteld. , 1977 (opdracht 1974, ontwerp 1975)
Andreaskerk / Kamer van Gabriël. Bisscheroux noemde de Andreaskerk de 'Kamer van Gabriël'. Het ontwerp zette zich af tegen de centrale Romeinse kerkvisie. Het is ook een reactie op de paternalistische maatschappij. De kerk manifesteert zich door een kubisch volume en ligt deels onder de grond. Doordat deze deels onder de grond ligt wordt deze figuurlijk verbonden met de aarde en de aarde vormt de kiem waaruit al het leven ontstaat. Rondom de kerk is een soort van levensweg gecreëerd,een tegelpad met rustpunten die verwijzingen laten zien naar bijvoorbeeld Paus Johannes XXIII en Martin Luther King. Er is ook een deur die alleen gebruikt wordt bij plechtigheden als geboorte, huwelijk en begrafenis. Deze is gemaakt door de beeldhouwer Rob Takens. Op de deur staan twee voeten; één wijzend naar de aarde en de ander wijzend naar de hemel. Bisscheroux neemt als basisvormen voor de kerk een vierkant en cirkel. Hij wilde een kerk ontwerpen die uitnodigend is voor de wereld en tegelijk geborgenheid en rust biedt voor wie daar naar op zoek is. Om het gevoel van saamhorigheid te versterken zijn de stoelen rond het altaar ringvormig opgesteld. , 1977 (opdracht 1974, ontwerp 1975)
507-1560 Werktekening begane grond Andreaskerk / Kamer van Gabriël te Heerlerbaan, 20 januari 1976
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:50
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 25 november 1976
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
507 Collectie Bisscheroux
2. Inventaris
Gebouwen (2.1.)
Andreaskerk / Kamer van Gabriël. Bisscheroux noemde de Andreaskerk de 'Kamer van Gabriël'. Het ontwerp zette zich af tegen de centrale Romeinse kerkvisie. Het is ook een reactie op de paternalistische maatschappij. De kerk manifesteert zich door een kubisch volume en ligt deels onder de grond. Doordat deze deels onder de grond ligt wordt deze figuurlijk verbonden met de aarde en de aarde vormt de kiem waaruit al het leven ontstaat. Rondom de kerk is een soort van levensweg gecreëerd,een tegelpad met rustpunten die verwijzingen laten zien naar bijvoorbeeld Paus Johannes XXIII en Martin Luther King. Er is ook een deur die alleen gebruikt wordt bij plechtigheden als geboorte, huwelijk en begrafenis. Deze is gemaakt door de beeldhouwer Rob Takens. Op de deur staan twee voeten; één wijzend naar de aarde en de ander wijzend naar de hemel. Bisscheroux neemt als basisvormen voor de kerk een vierkant en cirkel. Hij wilde een kerk ontwerpen die uitnodigend is voor de wereld en tegelijk geborgenheid en rust biedt voor wie daar naar op zoek is. Om het gevoel van saamhorigheid te versterken zijn de stoelen rond het altaar ringvormig opgesteld. , 1977 (opdracht 1974, ontwerp 1975)
Andreaskerk / Kamer van Gabriël. Bisscheroux noemde de Andreaskerk de 'Kamer van Gabriël'. Het ontwerp zette zich af tegen de centrale Romeinse kerkvisie. Het is ook een reactie op de paternalistische maatschappij. De kerk manifesteert zich door een kubisch volume en ligt deels onder de grond. Doordat deze deels onder de grond ligt wordt deze figuurlijk verbonden met de aarde en de aarde vormt de kiem waaruit al het leven ontstaat. Rondom de kerk is een soort van levensweg gecreëerd,een tegelpad met rustpunten die verwijzingen laten zien naar bijvoorbeeld Paus Johannes XXIII en Martin Luther King. Er is ook een deur die alleen gebruikt wordt bij plechtigheden als geboorte, huwelijk en begrafenis. Deze is gemaakt door de beeldhouwer Rob Takens. Op de deur staan twee voeten; één wijzend naar de aarde en de ander wijzend naar de hemel. Bisscheroux neemt als basisvormen voor de kerk een vierkant en cirkel. Hij wilde een kerk ontwerpen die uitnodigend is voor de wereld en tegelijk geborgenheid en rust biedt voor wie daar naar op zoek is. Om het gevoel van saamhorigheid te versterken zijn de stoelen rond het altaar ringvormig opgesteld. , 1977 (opdracht 1974, ontwerp 1975)
507-1559 Werktekening gevels Andreaskerk / Kamer van Gabriël te Heerlerbaan, 20 januari 1976
Vervaardiger:
Bureau Laurens Bisscheroux
Plaats van uitgave:
Heerlen
Kleuring:
zwart-wit
Schaal:
1:50
Aantekeningen:
Het ontwerp is gewijzigd op 25 november 1976. Zuid-, oost-, noord- en westgevel
laatste wijziging 15-12-2010
1 gedigitaliseerd
