In twee opgraafcampagnes, in 2009 en 2011, is een groot terrein langs het Boterdiep opgegraven.De aanleiding was de herinrichting van het betre ende terrein (Schots 7 en 8) in het kader van het Ciboga-project (tegenwoordig Ebbingekwartier). De bodem op het terrein was vervuild en moest worden gesaneerd. Tegelijkertijd was bekend dat zich op het terrein archeologische
resten konden bevinden. Onduidelijk was echter in welke staat het archeologische bodemarchief verkeerde.
Tijdens het veldwerk zijn in totaal 29 werkputten in gemiddeld 4 vlakken opgegraven, waarbij circa 38000 m2 is gedocumenteerd. Dit leverde een schat aan informatie op, honderden sporen, duizenden vondsten. Het terrein bleek in de middeleeuwen onderdeel te zijn van de noordelijke buurmande, de gemeenschappelijke gronden net buiten de laatmiddeleeuwse stadsmuren.
De buurmande is aan het einde van de late middeleeuwen een tijd lang als vuilstort voor het stratendrek van de stad gebruikt. Het vuilnis werd in diepe gaten, vermoedelijk gegraven voor zand- of kleiwinning, gestort. Vanaf de 16e eeuw wordt de vuilstort in gebruik genomen voor bewoning. Op basis van beschrijvingen in de stadsrekeningen en de archeologische resten kon
een beeld van deze 16e-eeuwse voorstad worden geschetst. In de 17e eeuw komt het gebied binnen de nieuwe stadswallen van Groningen te liggen. Desondanks blijft het nog lange tijd een open karakter houden, met tuinen en ruimte voor allerhande ambachtelijke activiteiten zoals leerbereiden. Pas vanaf de 19e eeuw raakt het terrein volgebouwd met kleine arbeidershuisjes.

Voorafgaande aan nieuwbouw is het terrein door middel van proefsleuven onderzocht. De vondst van een vuursteenvindplaats was reden om een jaar later het proefsleufonderzoek op te schalen naar een opgraving, waarbij een specifiek deel van het terrein uitgebreider is onderzocht.
Bij de opgraving zijn geen overtuigende sporen aangetroffen die dateren uit het mesolithicum en het neolithicum. Wel zijn is een groot aantal vuurstenen artefacten uit beide perioden gevonden. Daaronder waren 10.513 stukken afkomstig van vuursteenbewerking en 310 werktuigen. Een klein aantal artefacten is mogelijk ouder en dateert uit het laat paleolithicum. Tot de werktuigen behoren onder meer enkele pijlpunten (waaronder transversale spitsen van de Trechterbekercultuur), schrabbers/messen, boren/ruimers, een klopsteen en fragmenten van een geslepen bijl. Aan de hand van een analyse van de vindplaats van de artefacten kon een aantal specifieke gebruiks-/bewerkingszones worden gereconstrueerd.
Tot het overige vondstmateriaal uit het mesolithicum en neolithicum behoren artefacten van overige soorten natuursteen (fragmenten van slijp- en wrijfstenen, klopstenen, een deel van een geslepen bijl) en een gering aantal aardewerkscherven dat dateert uit het neolithicum.
Van jongere datum is een sloot die aan de hand van het ijzertijdaardewerk is gedateerd in de 1e eeuw na Chr. Dertien sloten en greppels dateren uit de middeleeuwen en nieuwe tijd. Ook zijn de resten van een weg aangetroffen die mogelijk gelijktijdig met de Helperlinie is aangelegd. Hiervan zijn de bermsloten en een deel van de keitjesverharding waargenomen. Het vondstmateriaal uit de middeleeuwen bestond onder meer uit kogelpotscherven en uit de nieuwe tijd dateren een pijpensteelfragment, een loden kogeltje en een scherf steengoed.

Diep in de ondergrond was er sprake van fluvioglaciale afzettingen en cryoturbatie die zijn gevormd tijdens de laatste ijstijd. Op een hoger niveau lag dekzand met daarop een oude bouwvoor. Hierin zaten fragmenten van vuursteen, waaronder transversale pijlpunten, houtskool, stukjes barnsteen, aardewerkscherven en (delen van) runderkiezen. De grote hoeveelheid vondstmateriaal, de aanwezige (paal)kuilen en deel van een greppeltje doen vermoeden dat op deze plek ooit sprake was van een trechterbekernederzetting. In een latere periode heeft het terrein als akker dienst gedaan.

Bij het ruimen van de resten van de voormalige Joodse begraafplaats zijn alsnog de skeletresten van 31 personen aangetroffen. Het bleek dat de meeste resten hebben toebehoord aan kinderen. Na het onderzoek zijn de resten herbegraven op het Selwerderhof en de Noorderbegraafplaats. Verder zijn een fragmenten van een grafzerk, resten van de oude begraafplaatsmuur en een sloot aangetroffen die de oorspronkelijke grens vormde.