Gedragen door de zusters Franciscanessen van de H. Elisabeth. De werkkleding voor in de tuin was donkerblauw, voor huishoudelijk werk lichtblauw en voor de verpleging wit.

Gedragen door de Franciscanessen van de H. Elisabeth. De werkkleding voor in de tuin was donkerblauw, voor huishoudelijk werk lichtblauw en voor de verpleging wit.

Het ziekenhuis begon in 1892 aan de Hooigracht 21 als gasthuis van de zusters Franciscanessen van de H. Elisabeth. In 1970 droegen de zusters het ziekenhuis over aan de St. Elisabethstichting. Opschrift op de klok: "St. Elisabeth Ziekenhuis 9 december 1952 1892".

Goudkleurige lantaarn voor een kaars met daarboven een afneembare deksel, een beweegbaar handvat en een bel. De lantaarn werd door de misdienaar of koster voor de priester uit gedragen op weg naar de toediening van het sacrament der zieken. Ook wel berechtingslantaarn genoemd in het Vlaams. Afkomstig uit het krankzinnigengesticht te Leuven.

In het St. Elisabethziekenhuis te Leiden liep een zuster met de lantaarn voorop als de priester de communie naar zieken bracht. Door het rinkelen van het belletje wist men op de afdeling dat de priester er aankwam.

De glazen kolven, spuiten, bloedafnamebuisjes, oogkommetje en medicijnbakje werden door de Franciscanessen van de H. Elisabeth in het laboratorium van het ziekenhuis te Leiden gebruikt.

De bruidsjurk werd door de postulante gedragen op de dag dat ze officieel in de kloostergemeenschap werd opgenomen. Het postulaat, de proefperiode, werd dan afgesloten en het noviciaat begonnen. De bruidskleding verwees naar de symboliek van de zuster als bruid van Christus. Tijdens het ritueel van de inkleding ontving de zuster haar habijt en haar kloosternaam. De bruidsjurk werd ook wel eens gedragen bij een processie in de tuin.

Het busje (1) en doosje (2) werden door de zusters gebruikt in de thuiszorg.

Het teken van de Reformen van Limburg is een kruis waaraan twee gesels hangen met daarachter gekruist een lans en rietstok met spons. Tot 1961 werd het teken geborduurd op de scapulier gedragen. De scapulier reikt aan de achterkant tot aan de enkels, aan de voorkant tot in de taille.

Het reliek is geplaatst in een bloemvormige reliekenstandaard.

De novicen droegen een scapulier dat korter was en waarbij voor- en achterkant een andere lengte hadden dan het scapulier van geprofeste zusters. Bij de overhandiging werd een gebed gezegd: "Heer die gezegd hebt mijn juk is zoet en mijn last is licht, verleen dat Uw dienares dit zo draagt dat zij Uw genade verwerft in het tegenwoordige leven en de glorie in het toekomende".

Alle kapellen van de zusters hadden een altaarschel, deze is afkomstig uit Breda.

Naambordje is gebruikt bij een missietentoonstelling.

De geprofesten zusters hadden na 1960 een scapulier dat aan voor- en achterzijde tot aan de enkels reikte.

De zusters gebruikte dit doosje bij hun werkzaamheden in de wijk.

De sluier werd met witte kopspelden op de kap bevestigd en symboliseerde bescheidenheid, matigheid en onthouding.

Het kosters-ere-insigne is een internationaal embleem dat uitgereikt wordt aan personen die verdienstelijk zijn geweest als koster. Op 25 september 2007 verzocht de overste van de zusters Franciscanessen van de H. Elisabeth aan de Interdiocesane Kostersbond 'St. Willibrord' dit insigne aan zuster Generosa Molenkamp (1932-2013) toe te kennen als blijk van dank voor haar 25-jarige kosterschap in de kloosterkapel van congregatie te Breda. Op 11 oktober 2007 werd het insigne toegekend. Toelichting bij de vormgeving: "De ineengevlochten letters XP vormen het Christus-monogram, hetwelk ons wijst op de Heer als ons voorbeeld. Het kruis wijst op het offer en de offergeest waartoe ook de koster bereid moet zijn. De drie kruisjes en de kleuren wit, groen en rood zijn symbolen van geloof, hoop en liefde. Ook wijze de drie kruisjes op de vroegere drie lagere wijdingen van deurwaarder, lezer en acolyth, taken die ook door de koster worden uitgeoefend. De wierook is het symbool van het gebed. Het geheel is een sleutel, die aan de koster wordt toevertrouwd om het kerkgebouw te ontsluiten.".

Deze halve kappen werden door de novicen gedragen tot ze de eerste professie deden (twee jaar).

Deze dobbelsteen met op elke zijde een gebed, is in kleine groepen gebruikt.

Deze zak werd onder de rok van het habijt gedragen bij de kloosterkleding van vóór 1960.

De donkerblauwe mouwen werden gedragen bij huishoudelijk werk of in de tuin. De witte mouwen werden in de verpleging gebruikt.

De kroontjes werden op de kap gespeld.

Werd gedragen bij de kleding ná 1960. Daarvoor werd een gesteven bef gedragen, zie VW/Z055/071.

De po gebruikten de zusters in hun werk.