In 1911 werd in het eerste en kleinste huisje in de Mr. van Coothstraat begonnen met het Rijksproefstation. Het Rijksproefstation en de Voorlichtingsdienst hadden tot doel de technische ontwikkeling van de leder- en schoenindustrie te bevorderen door de verzameling van gegevens, het nemen van proeven, het verrichten van onderzoek en het openbaar maken van verzamelde gegevens of resultaten. Daarnaast zou men op aanvraag grond- en hulpstoffen, halffabrikaten en afgewerkte producten onderzoeken, adviezen geven en technische vraagstukken uitwerken. Er zou een grote wisselwerking bestaan tussen deze instellingen en de school. Adviezen en technische vraagstukken werden uitgevoerd door leraren van de school ten dienste van het Rijksproefstation en de Voorlichtingsdienst en omgekeerd deed de school beroep op beide instellingen voor allerlei zaken. Begin jaren 1940 dacht men eraan om het beheer over het Rijksproefstation en de Voorlichtingsdienst aan een semi-rijkslichaam over te dragen. Op 1 september 1942 werd de Nijverheidsorganisatie T.N.O. dan ook de beheerder, de naam van de instelling werd Lederinstituut T.N.O. (Toegepast Natuurwetenschappelijk Onderzoek). Het instituut zou geleid worden door een eigen bestuur waarin zowel de regering als de verschillende industrieën én de wetenschap vertegenwoordigd waren. De samenwerking met de vakschool zou blijven bestaan. De vakschool sloot definitief op 01-08-1975. Het Lederinstituut T.N.O. bleef wel in het gebouw gevestigd en kon de extra ruimte gebruiken. Het Lederinstituut T.N.O. zou nog tot 1997 in Waalwijk gevestigd blijven. Daarna verhuisde de instelling naar Eindhoven. Hier werd in 1997 de hele afdeling T.N.O. Industrie gevestigd, ook afdelingen uit bijvoorbeeld Apeldoorn en Den Helder verhuisden naar de Technische Universiteit Eindhoven.

De harmonie St. Crispijn werd op 30 augustus 1911 opgericht. De Leobond (later K.A.B.) kocht de instrumenten van de harmonie St. Crispijn, een onderafdeling van het gilde St. Crispinus en Crispinianus te Waalwijk, dat rond 1908 een rustend bestaan was gaan leiden. Tot 1952 functioneerde de harmonie als een onderafdeling van de Katholieke Arbeidersbond (K.A.B.). In dat jaar besloot het bestuur van deze laatste organisatie niet langer de zorg voor de eigen harmonie te willen dragen. Op initiatief van Waalwijks Belang werd besloten tot verzelfstandiging van de harmonie. Bij Koninklijk Besluit van 9 juni 1953 nr. 58 werden de statuten van de nieuwe vereniging Waalwijkse Harmonie St. Crispijn genaamd, goedgekeurd. Doel was de bevordering van instrumentale muziek door repetities, het geven en meewerken aan muziekuitvoeringen en concerten en het deelnemen aan muziekwedstrijden. Na het vieren van het 75-jarig bestaan werd besloten tot fusie met de harmonie St. Jan. Met ingang van 1 januari 1987 ontstond zo de Waalwijkse Harmonie Hertog Jan.

De Waalwijkse Kring voor Kunst en Wetenschap werd opgericht op 23 juli 1945 in een vergadering belegd op initiatief van de Commissie voor Kunst en Wetenschap. Deze was ingesteld door de Raad voor Maatschappelijk Welzijn. Doel van de vergadering was te komen tot een lichaam dat de culturele belangen van Waalwijk en de Langstraat zou behartigen. De statuten werden in dezelfde vergadering voorgelezen en goedgekeurd. Gekozen werd voor een stichtingsvorm, waarin elke bevolkingsgroep vertegenwoordigd was in het bestuur, omdat daardoor voorkomen zou worden dat, hetgeen in een vereniging wel mogelijk is, de meerderheid zou gaan regeren. In de eerste vergadering werden twee comissies gevormd, namelijk de toneel- en de muziekcommissie. Reeds in de tweede vergadering bleek het aantal leden zo groot dat zij niet allen zouden kunnen plaatsvinden in de zaal bij uitvoeringen etc. Toch werd besloten door te gaan met het werven van leden, waarbij met name de buitengemeenten beter vertegenwoordigd dienden te gaan worden. De voorstellingen vonden plaats in Musis Sacrum en later in de zaal de Gildenbond.

Het verzorgen van de gezangen tijdens de eucharistievieringen in de R.K. kerk St.-Antonius in Waalwijk van de R.K. parochie H. Antonius van Padua.