Op circa 8-10m vanuit de voorgevels van Grote Markt 6-8, zijn op de plek waar voorheen een busstation stond twee proefsleuven gegraven.

De natuurlijke ondergrond bestond uit geel keizand. Erboven was sprake van meerdere (donkere) ophogingslagen waarvan sommige uit mest bestonden.
In de ondergrond zijn onder meer enkele (paal)kuilen en een (oost-west lopende) greppel waargenomen. Ook zijn in de ondergrond meerdere ingeslagen houten paaltjes gezien en was er mogelijk nog deel van een oude keienbestrating aanwezig. Tussen de keitjes waren puinresten aanwezig.
Bij het onderzoek zijn aardewerk (waaronder fragmenten van kogelpotten met een standring en deel van een reliefbandamfoor), (venster)glas, hout, leer (stukjes van een schoen) en een maalsteenfragment verzameld. Van de meeste vondsten is geen datering bekend. Het fragment van de reliefbandamfoor is aangetroffen in een ophogingslaag direct boven het vaste keizand.

Bij een kleine opgraving op het terrein achter nr. 60 is naast enig laat middeleeuws en recent puin een aantal oudere sporen waargenomen waaronder kuilen en een noord-zuid lopende sloot. Een deel van de sloot splitste aan de westzijde hiervan af en liep in een bocht richting het (noord)westen. De natuurlijke ondergrond bestond uit keileem en keizand met daarop een laag bruin dekzand, waarschijnlijk een restant van een B-horizont. De oudste vondsten betroffen aardewerkscherven uit circa de 11e-12e eeuw.

Tijdens sloopwerkzaamheden op de locatie van de huidige universiteitsbibliotheek zijn twee proefsleuven aangelegd. Eén in het noordelijke deel van het terrein (noord-zuid georiënteerd) en één in het westelijke deel (oost-west georiënteerd). In beide zijn de resten van de Broerkerk (gebouwd vóór 1253) en de Sint Martinuskerk (1895) aangetroffen. Daarnaast zijn bij sloopwerkzaamheden elders op het terrein enkele waarnemingen verricht en is er vondstmateriaal verzameld.

Bodemopbouw
De natuurlijke ondergrond bestond uit keileem (in beide proefsleuven op 2,68m +NAP) en mogelijk keizand. In de aantekeningen van de begeleiding wordt gesproken over uit okerkleurig (dek)zand en/of groengrijs zand, gevolgd door zwarte grondlagen met puin. Onder de gesloopte bebouwing langs de Oude Kijk in ’t Jatstraat was sprake van een ophoging van mestlagen (mogelijk 14e-15e eeuw) die direct op het dekzand voorkwamen.

Sporen/structuren
Er zijn funderingsresten aangetroffen van onder meer het Minnebroederklooster, het koor van de Broerkerk, de kloostermuur, mogelijk een kerkhof en een huis langs de Oude Kijk in ’t Jatstraat (17e eeuw). Ook zijn een mestkuil en een beerkelder gevonden.
De noordelijke gevel bleek grotendeels op en deels ten noorden van de middeleeuwse funderingen te zijn gebouwd. De grondverbetering onder de middeleeuwse fundering bestond uit een laag zand direct op het keileem, gevolgd door een laag puin. Deze opvolging van lagen herhaalde zich nog enkele keren en werd afgesloten door een laag leem waarop de fundering stond.
Het puin bestond uit schelpkalk en halve kloostermoppen. Ten zuiden van de fundering (binnen de oude Sint Martinuskerk/Broerkerk) lag op het keileem een zwarte laag die tot 1,2m dik was. Verder zuidelijk van de noordelijke fundering zijn vijf stiepen aangetroffen van de Sint Martinuskerk. Deze stonden op een grondverbetering van vulzand direct op het keileem.

Op het terrein van de voormalige brandweerkazerne die op zijn beurt was aangelegd op het voormalige Zuiderkerkhof, hebben meerdere archeologische onderzoeken plaatsgevonden. Langs de Coehoornsingel bestond de bodem onderin uit keileem met daarop circa 1,5m okergeel/lichtbruin tot witgrijs dekzand met roestvlekken en wortelgangen (mogelijk op 3,20-3,30m beneden maaiveld). Daarop lag met een scherpe overgang een donker grijs/zwart-bruine humeuze laag (een middeleeuwse bouwvoor), gevolgd door ophogingslagen van geel-bruin zand. Enkele greppels onder de bouwvoor bevatten vlekken van grijs-bruine grond die mogelijk de resten van een B-horizont zijn.
Langs de Ubbo Emmiusstraat lagen enkele graven direct achter de voormalige rooilijn van de achtergevels. De kisten in de bovenste 3m van de ondergrond waren vergaan, de dieper gelegen kisten bleken inclusief inhoud in perfecte staat. Op het gehele terrein was sprake van noord-zuid en oost-west georiënteerde sloten die elkaar kruisten. Deze bevonden zich in de middeleeuwse bouwvoor. Na verdieping tot onder de bouwvoor was een aantal oost-west lopende greppels in het dekzand zichtbaar. Mogelijk waren dit ontginningsgreppels waarvan een deel vermoedelijk uit de vroege middeleeuwen dateert. Verder zijn in het dekzand enkele driehoekige schopsteken, een brandvlek, kuilen en begravingen gezien.
Langs de Coehoornsingel was naast de greppels ook sprake van een oost-west georiënteerde sloot en een aantal paalkuilen. Mogelijk betrof het de resten van een huisplattegrond. Verder bevonden zich aan de Coehoornsingelzijde een waterput (datering 19e eeuw), een afvalkuil (18e eeuw), enkele graven en een aantal min of meer ronde kuilen en/of halfcirkelvormige structuren. Deze waren onderin grijs en bovenin donker bruin-zwart van kleur. De structuren werden doorsneden door de oost-west lopende sloten en zijn daarmee ouder. De sloten waren op te delen in twee groepen.