Tot het begin van de jaren 80 was de Rijksarchiefdienst in de Jansstraat/Ceciliasteeg gevestigd. De huisvesting leverde in toenemende mate problemen op. Na de overname van de archieven van de hypotheekkantoren in 1965, was het depot definitief vol. Diverse minder geraadpleegde bestanden werden overgebracht naar het hulpdepot van de Rijksarchiefdienst in Schaarsbergen. Nieuwe archieven, zo'n 2 km in de jaren 1974-1980, werden hier direct bij verwerving geplaatst. Door het snel groeiende aantal bezoekers werd in deze jaren ook op de studiezaal het gebrek aan plaatsruimte gevoeld. In 1970 werd de grens van 4000 bezoekers gepasseerd om 2 jaar later al boven de 5000 uit te komen. Een tijdelijk oplossing voor de ruimtenood werd gevonden door de vrijgekomen ruimte van Rijkswaterstaat aan de Jansstraat bij het archief te betrekken. De vaste formatie van 8 medewerkers, tezamen met een aantal WSW-ers, was daarmee weer redelijk gehuisvest. Toch moest op termijn worden omgezien naar een andere oplossing. Midden jaren 60 was al duidelijk geworden dat nieuwbouw in Schalkwijk, eventueel samen met het gemeentearchief , geen haalbare kaart was. Ook een uitbreidingsplan aan de Ceciliasteeg zelf kwam door diverse oorzaken niet van de grond. Daarop werd in 1968 door de Rijksgebouwendienst voorgesteld om het gebouw van het Gewestelijk Arbeidsbureau aan de Kleine Houtweg 18 te bestemmen als Rijksarchief. Daartoe zou op het achterterrein een nieuw archiefdepot worden opgetrokken. Het voorgebouw zou worden bestemd voor de administratieve functies van het archief. Het zou echter nog jaren duren voordat het arbeidsbureau het pand verliet en deze plannen konden worden gerealiseerd. Het was met de komst van F.J.M. Otten als rijksarchivaris in 1974 dat de zaak in beweging kwam.

Dit was ook dringend noodzakelijk met de meer dan 7000 bezoeken in 1977! Overleg tussen het ministerie van CRM en het rijksarchief resulteerde in 1975 in een programma van eisen voor de bouw. Maart 1976 was het ontwerp gereed en februari 1978 diende de Rijksgebouwendienst bij de gemeente de aanvraag in voor een bouwvergunning. In juni 1980 werd een begin gemaakt met de nieuwbouw op het achterterrein. Begin 1982 kwamen depot en laagbouw gereed en 15 maanden later, in mei 1983, was ook de renovatie van het voorgebouw rond. Het archief beschikte nu over een depot dat in potentie 35,5 km aan archieven kon bergen. Er waren een 15-tal werkkamers, een goed geoutilleerde studiezaal met 60 plaatsen, evenals een restauratie- en fotoatelier dat aan de eisen voldeed. In het eerste jaar na het betrekken van het nieuwe gebouw, in mei 1982, werden bijna 9000 bezoekers geregistreerd die meer dan 50.000 bescheiden raadpleegden. Ondanks de snelle aanwas van zowel archiefbestand (in 1986 10 kilometer) als bezoekersaantal bleef personeelsuitbreiding vooralsnog achterwege. Het werk moest geklaard worden met 23 medewerkers (15 formatieplaatsen). In 1991 werd het geautomatiseerde archiefbeheerssysteem Archeion ingevoerd. Hiermee werd de basis gelegd om het archiefbeheer niet alleen efficiënter te laten verlopen, maar ook in kwaliteit te verbeteren. Met de aanstelling van een part-time systeembeheerder werd de formatie uitgebreid tot 16,5.