Op 1 juli 1852 werd onder de naam Liefdewerk van de Heilige Liduina een vereniging opgericht voor de ondersteuning van zieke katholieke armen. Omdat in 1852 Liduina van Schiedam nog niet heilig was verklaard, moest in opdracht van de bisschop van Haarlem in 1853 de naam van de vereniging worden gewijzigd in 'Vereeniging Liduina van de heilige Elisabeth', de vereniging kwam onder extra bescherming van de heilige Elisabeth van Hongarije te staan. Ook al werd Liduina van Schiedam in 1890 heilig verklaard, in de verenigingsnaam zou tot de statutenwijziging van 1969 de heilige Elisabeth aanwezig blijven.
De vereniging verkreeg het benodigde kapitaal om de werkzaamheden te verrichten uit collectes, contributies, giften en legaten. De bestuursleden, allen rooms-katholieke vrouwen, gingen op huisbezoek en besloten vervolgens in de wekelijkse bestuursvergaderingen, wie er ondersteuning zou krijgen. Zieken, die voor bedeling in aanmerking wilden komen, moesten als rooms-katholiek of gehuwd met een rooms-katholiek, zijn geregistreerd. Materiële hulp werd verstrekt door middel van bonnen, die door de familie van de zieke in het gebouw van de Vincentiusvereniging aan het Westeinde 99 ingewisseld konden worden voor voedsel, kleding of andere goederen. Andere bonnen konden worden ingewisseld bij bepaalde katholieke winkeliers. In 1866 kreeg de vereniging een eigen huis aan het Westeinde 66 als geschenk van het echtpaar Schiefbaan-Hovius. In dit Liduina-huis kwam een eigen spijskokerij voor de voedseluitreiking aan armen. Sedert 1873 had de vereniging recht op advisering over de bezetting van twee bedden in het ziekenhuis St. Johannes de Deo.

Na de Tweede Wereldoorlog was het kapitaal van de vereniging dusdanig geslonken, dat in 1950 besloten moest worden nog slechts de renten van het vermogen te besteden voor de activiteiten. Een sociaal werker adviseerde over de personen die in aanmerking kwamen voor ondersteuning.
Op 1 januari 1965 met de invoering van de Bijstandswet veranderde de taak, ondersteuning bleef bestaan, de nood waarmee men werd geconfronteerd was evenwel minder nijpend geworden. De statutenwijziging van 1969 zorgde niet alleen voor een naamswijziging, maar ook voor een uitbreiding van de doelstellingen: steun werd in het vervolg verleend aan Hagenaars van alle gezindten, ziek of gezond, die door bijzondere omstandigheden in financiële problemen waren geraakt. De nieuwe naam werd Stichting Liduina Fonds, de heilige Elisabeth van Hongarije verdween uit de naamgeving.
Sinds de jaren 1970 werkt de stichting samen met de Stichting Samenwerking Sociale Fondsen. In het bestuur van de SSSF werken een tiental Haagse maatschappelijke organisaties en fondsen samen, die aanvragen om steun beoordelen en distribueren over diverse Haagse fondsen.
Ter gelegenheid van van het 150-jarig bestaan van de Stichting Liduina Fonds is in 2002 een gedenkboek met de geschiedenis verschenen.

Een groot deel van het archief is verloren gegaan tijdens het bombardement van het Bezuidenhout op 3 maart 1945.
Het archief van het Sint Liduina Fonds beslaat de periode 1852-2002 en is geheel openbaar.