De problematiek van het aantrekken van nieuwe Nederlandse dansers voor het Nederlands Dans Theater dateerde reeds van vóór 1970. Carel Birnie uitte in 1968 in de pers zijn ongenoegen over de bestaande Nederlandse balletopleidingen. Vanaf dat moment speelde hij met de gedachte om een school te verbinden aan het Nederlands Dans Theater. In maart 1978 verscheen het persbericht dat het Nederlands Dans Theater had besloten het aspirantengezelschap 'De Springplank' op te richten om de kloof tussen de Nederlandse balletopleidingen en de beroepspraktijk te verbeteren. Aan het Groenewegje in Den Haag werden twee studio's ingericht, waar de jonge dansers in twee jaar zouden moeten worden geschoold tot waardige Nederlands Dans Theater (NDT)-dansers. Na vier jaar moest men helaas concluderen, dat 'De Springplank' geen succes was gebleken. Veel te weinig dansers stroomden door naar het gezelschap. Het niveau van de dansers werd als te laag beschouwd.

De directie van het Nederlands Dans Theater besloot voor een nieuwe constructie te kiezen. Er werd een nieuwe aspirantengroep opgericht: De Junioren van Nederlands Dans Theater. De danseres Arlette van Boven, die haar lange danscarrière bij het Nederlands Dans Theater afsloot, was bereid de leiding op zich te nemen, nadat een vergaande integratie van de aspirantengroep met het Nederlands Dans Theater was toegezegd. Dit gebeurde, de balletgroep van jonge dansers werd volledig geïntegreerd in het Nederlands Dans Theater en zou niet langer de studio's aan het Groenewegje gebruiken, maar de Nederlands Dans Theater-studio's aan de Koningstraat 118, waardoor de jonge dansers meer contact kregen met hun collega-dansers en de sfeer proefden van het moedergezelschap. Bovendien zou minimaal eenmaal per seizoen met NDT 1 worden opgetreden. Een andere ingrijpende verandering was het toelatingsbeleid. Niet alleen Nederlandse dansers werden bij de Junioren opgenomen. Het toelaten van buitenlandse dansers bleek noodzakelijk om een voldoende niveau te behalen. Tenslotte werden ook de contacten met het Koninklijk Conservatorium verbeterd.

Met ingang van 1 september 1987 kregen de Junioren een nieuwe naam: Nederlands Dans Theater 2 (NDT 2). Deze naam zou worden gebruikt als de groep zelfstandig optrad in binnen- en buitenland. De naam NDT 2 geeft ook aan dat de groep zeer hecht verbonden is met het gezelschap, maar toch een zelfstandige status heeft. Onder leiding van Arlette van Boven hadden de Junioren zich steeds sterker ontwikkeld tot een uitvoerend gezelschap, dat door vele buitenlandse tournées ook internationale bekendheid had verworven. Ondanks deze ontwikkelingen is de oorspronkelijke opzet van de groep gelijk gebleven: de dansers die allen een professionele opleiding achter de rug hebben, worden gedurende een periode van twee jaar voorbereid op de overstap naar NDT 1. De nieuwe formule bleek succesvol. Regelmatig worden NDT 2-dansers na afsluiting van de opleiding, bij NDT 1 opgenomen. Het aantal Nederlanders dat een redelijke kans van slagen heeft, is evenwel beperkt gebleven.Op 1 september 1990 werd Arlette van Boven adjunct-directeur van het Nederlands Dans Theater. Gerald Tibbs werd de nieuwe leider van NDT 2 en kreeg daarbij assistentie van de NDT-danseressen Sabine Kupferberg en Hedda Twiehaus.