De verzameling Groninger veldnamen is een collectie met betrekking tot toponiemen in de provincie Groningen. Veldnamen benoemen de niet-bewoonde, kleinere onderdelen van een landschap en zeggen daarbij doorgaans iets over bijvoorbeeld de bezitter, de vorm, de ligging, het gebruik of de bodemgesteldheid van het betreffende terrein. Veldnamen kennen in beginsel vooral een mondelinge overlevering. Schriftelijke bronnen met veldnamen zijn terug te vinden in grondschattingenregisters van de 17e, 18e en 19e eeuw en in gegevens van het Kadaster.
Door de invoering van kadastrale percelen met bijbehorende nummers zijn veldnamen vaak in onbruik geraakt, al werden en worden ze in de volksmond nog gebruikt. Na de Tweede Wereldoorlog zijn door modernisering van de landbouw, ruilverkaveling en een andere bewoningsstructuur van het platteland, veldnamen nog meer in de verdrukking gekomen.
Veldnamen verwijzen dikwijls bijvoorbeeld naar eigenschappen van het stuk land op die plek, het gebruik ervan of de eigenaar. Een veldnaam kan daarmee belangrijke historische, geografische, archeologische of natuurhistorische gegevens bevatten.
Om deze waardevolle bronnen niet verloren te laten gaan is men in de 20e eeuw begonnen veldnamen te verzamelen. In het P.J. Meertens-Instituut in Amsterdam bijvoorbeeld in de jaren zeventig en tevens in het Nedersaksisch Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen. Daarnaast heeft de Groninger Heerdencommissie die zich bezighield met naamgeving van Groninger boerderijen, vanaf 1938 Groninger veldnamen verzameld.