De heren R.W. Wollerich en E. van Putten namen op 1 januari 1975 de handelsonderneming 'firma J.M. Lentz' over. Onder de naam 'Horeca Cash en Carry Bedrijf' (H.C.C.) werd het overgenomen bedrijf aan de Smirnoffstraat voortgezet. Het belangrijkste voornemen van de nieuwe eigenaren was de omzet op zo kort mogelijke termijn te vergroten door toename van de verkoop van huishoudelijke artikelen, kruidenierswaren, chocola en suikerwerken als mede van gedistilleerd en wijnen aan horeca-bedrijven en instellingen. Verandering van huisvesting werd daarvoor als absoluut noodzakelijk beschouwd. Met name de parkeergelegenheid en de situering van de bedrijfsruimten behoorden verbeterd te worden. Reeds in 1976 lukte het om het perceel aan de Smirnoffstraat, dat gehuurd werd van de voormalige eigenaar van de overgedragen handelsonderneming, de heer J.C. Groenman, in te ruilen voor een bedrijfshal en kantoor aan de Rijksweg in Oosterhoogebrug. Met de heer R.J.B. Gerdes, directeur van 'Emog B.V.' werd een nieuw huurcontract afgesloten. De naam van de vennootschap was inmiddels gewijzigd in: 'Horeca Groothandels Centrum Groningen B.V.' (H.G.C.) Om de zogeheten institutionele markt (de verkoop aan ziekenhuizen, bejaardenoorden en andere grote instellingen) open te breken was de heer P. van der Zwaag aangetrokken. Inderdaad slaagde de onderneming erin om reeds in het eerste jaar van het bestaan een forse omzetstijging te bereiken.

Daar stonden echter hoge kosten tegenover. Met name de personeelskosten, de afschrijvingskosten en de kosten, besteed aan verkoopbevordering drukten zwaar op het bedrijf, dat eigenlijk nauwelijks nog uit de startblokken was gekomen. Reorganisatie en ontslagen van personeelsleden werden vertraagd of bemoeilijkt door allerlei wettelijke voorschriften en voorgeschreven procedures. Daar kwam nog bij, dat de samenwerking intern en met derden ging haperen. De heer E. van Putten zag zich als belanghebbende in de vleeswarenindustrie wegens dreigende belangentegenstelling en op aandringen van de nieuwe kredietgever, de Algemene Bank Nederland, genoodzaakt zijn aandelen te verkopen aan de directeur, de heer R.W. Wollerich, en af te treden als commissaris. Op 28 november 1977 aanvaardde vervolgens de heer J.C. Groenman, de vroegere eigenaar, de benoeming tot enig directeur van het Horeca Groothandelscentrum. De samenwerking met andere bedrijven ('Van Zwanenburg B.V.' en 'Van der Borg en Heslinga B.V.') kenmerkte zich eveneens door problemen. Onder deze ongunstige en bezwarende omstandigheden slaagde de vennootschap er blijkbaar niet in om tegenover de lasten van forse investeringen tijdig een aanzienlijke verlaging van met name de personele exploitatiekosten te zetten. In 1978 nam de faillissementscurator het roer over en wikkelde de zaken af.

In 1975 werden door de heer S.P. Onnes archiefbescheiden van de voormalige 'Maatschappij tot exploitatie van Hotel, Café, Restaurant Baulig N.V.' overgedragen aan het rijksarchief. In dat zelfde jaar schonk de directeur de heer F. ten Cate het archief van de wijnhandel 'F. Onnes en Zoon' eveneens aan het rijksarchief. Tien jaar later stond het rijksarchief deze beide archieven af aan het gemeentearchief. Bij de inventarisatie in 1988 bleken ook andere archivalia tussen de stukken voor te komen.

Noch de heer S.P. Onnes noch van de zijde van het rijksarchief kon een uitleg voor dit 'aantreffen' gegeven worden. Verbanden tussen bedoelde archieven en het archief van de H.G.C. konden niet gelegd worden. Waar het om persoonlijke gegevens gaat, zijn de inv. nrs. 12-15 tot 2010 van openbaarheid uitgesloten. De aard en inhoud van de stukken gaven geen aanleiding tot selectie en vernietiging over te gaan.