Petrus Verhoysen (1757-1835) was een geboren en getogen Helmonder, gehuwd met Jacoba van Liempt, dochter van de linnenfabrikant Ambrosius van Liempt. Verhoysen stond bekend als een vurig patriot. Vanaf 1790 studeerde hij rechten aan de Leidse universiteit en na zijn afstuderen in 1794 vestigde hij zich als advokaat in zijn geboortestad.

Belangrijker was echter zijn politieke carrière. Hij was in 1796 en 1797 lid van de Nationale Vergadering, samen met zijn stadgenoot, de Helmondse arts P.F. Guljé. Van 1798 tot 1801 had hij zitting in de Eerset Kamer van het Vertegenwoordigend Lichaam. En in 1802 werd hij benoemd tot raadsheer bij het Departementaal Gerechtshof van Brabant te Breda. In 1806 werd hij lid van het departementaal bestuur van Braband; deze functie moest hij vrijwel onmiddellijk neerleggen toen hij werd benoemd tot secretaris-generaal bij het ministerie van Justitie en Politie, als ambtelijk ondergeschikte van de minister J.F.J. van Hooff. de Eindhovenaar en de vriend uit de Brabantse patriottentijd. Deze Haagse carrière was geen succes. Ook niet voor Van Hooff. Beiden zouden al een half jaar later hun functies neerleggen.
Daarna oefende hij, naast zijn advocatenpraktijk, verschillende, meest departementale functies uit. Zo was hij in 1807 lid van de commissie van advies van advocaten inzake geschillen over kerkgebouwen in het departement Braband.
In de Franse tijd werd hij lid van het bestuur van het departement van de Monden van de Rijn en rechter in de Rechtbank van 1e Aanleg te Eindhoven. Van 1826 tot zijn overlijden in 1835 was hij lid van de Provinciale Staten van Noord-Brabant.
Het hierna beschreven archief bevat stukken, waarvan het moeilijk is uit te maken in welke hoedanigheid Verhoysen ze onder zich heeft gehouden. Tot de persoonlijke zaken zouden gerekend kunnen worden de invnrs. 1 en 10 (betreft de schoonfamilie Van Liempt) en invnr.2 (vermogensbeheer).

De invnrs. 6 en 7 hebben wellicht betrekking op Verhoysen's functie als lid van de hierboven genoemde commissie van advies over de kerkgebouwen. De invnrs. 11 en 12 zijn verklaarbaar vanwege zijn functie als rechter te Eindhoven. Van de overige stukken nemen we aan dat ze betrekking hebben op Verhoysen's functie als advokaat.

De stukken zijn omstreeks 1925 door de toenmalige Helmondse kapelaan en historicus A.M. Frenken aan het gemeentearchief geschonken. Aan de raadpleging zijn geen openbaarheidsbeperkende bepalingen gesteld.

Literatuur:
A.R.M. Mommers. Brabant van Generaliteitsland tot Gewest (2dln. Utrecht-Nijmegen 1953) dl.2.552.553.

Helmond 24 juli 1987
mr. M.W. van Boven