In 1977 werd het besluit genomen tot herinrichting van het stedelijk gebied Stratum. Daar dit gebied ongeveer 100 ha groot was, werd ook wel gesproken van het 100-ha plan Stratum. Twee proefgebieden in Nederland werden door het Rijk aangewezen in Rijswijk en Eindhoven om door inrichtingsmaatregelen te trachten de leefbaarheidvan wijken te vergroten. Aan de gemeente werd een pot van f 10.000.000 ter beschikking gesteld om genoemde doelstelling te realiseren. Het gebied omsloten door Aalsterweg, Heezerweg en Floralaan Oost en Floralaan West, werd ingedeeld in verbijfsgebieden, woonstraten en verkeersgebieden, de radialen en de wegen waarlangs het verkeer afgewikkeld zou moeten worden.
Voor de z.g. verblijfsgebieden werden 3 opties uitgewerkt:

optie 1: het weren van doorgaand verkeer door het instellen van eenrichtingsverkeer en het plaatsen van verkeerafsluitende objecten
optie 2: optie 1 plus het beperken van de snelheid van het verkeer door het aanleggen van verkeersdrempels en het variabel maken van de verkeersas
optie 3: optie 1 en 2 plus het aantrekkelijk maken van de woonomgeving door de inrichting van woonerven.

Bij de uitvoering van de plannen wilde het gemeentebestuur per straat overleg voeren met de bewoners over de te realiseren maatregelen. De herinrichtingsplannen ontmoetten veel weerstand bij de bewoners. Het klimaat in grote delen van de Kruidenbuurt die er binnen viel was verslechterd door de negatieve ervaringen van het Renovatieproject. De woonerven moesten voor de auto bereikbaar blijven en de bewoners wilden hun vervoermiddel in de onmiddellijke omgeving van het huis kunnen parkeren. Ook wilden de bewoners niet de overlast van auto's van anderen en de hinder van spelende kinderen voor hun eigen deur. Middenstanders vreesden dat door slechtere bereikbaarheid van hun panden door het verlies van parkeergelegenheid hun omzet zou stagneren of achteruit gaan.

Als de gemeente echt gehoor had gegeven aan de in het vooruitzicht gestelde inspraakprocedures dan zou ze spoedig haar plannen hebben moeten opgeven. Nu kwam ze in een moeilijke positie. Het plan moest doorgaan en toch moesten de bewoners minstens het idee hebben dat er naar hun bezwaren geluisterd werd.
Deze onverenigbare doelstellingen leidden tot grote frustatie van actievoerende wijkkommitees en uitvoerende ambtenaren en hebben de afstand tussen politiek en burgers op een pijnlijke wijze laten zien. Vooral ook de herinrichting van het St. Gerardusplein veroorzaakte veel commotie omdat de voorgestelde wijzigingen een radicale doorkruising betekende van het archtitectonisch concept van dit centraal gelegen kerkplein.

Stichting voor Stratum

In mei 1979 werd de Stichting voor Stratum opgericht door een aantal vertegenwoordigers van straten en werkkommitees binnen het 100-ha gebied om de onrust op te heffen die na aanwijzing van het gebied was ontstaan. Deze bundeling van krachten stelden de Stichting in staat een beroep te doen op deskundigen en de bezwaarschriften procedures onderbouwd met kracht van argumenten te doorlopen. De gemeente zette haar plannen door door welwillende uitleg van enquetes, door het organiseren van voorlichtingsavonden die op den duur slecht bezocht werden of door het negeren van de wensen van de bewoners. Het in het vooruitzicht stellen van bijstellingen en evaluatieprocedures was een strategische zet om weerstanden tegen de veranderingen van de straten weg te nemen. De Stichting voor Stratum heeft haar doelstellingen slechts op ondergeschikte punten kunnen realiseren. Op 31 december 1983 werd zij formed weer opgeheven. Het demonstratieproject is in zover mislukt dat elders geen grootschalige projecten zijn ondernomen.

Archief

Het archief van de Stichting voor Stratum is op 1 juli 1998 door A.M.G. v.d. Voort, die was opgetreden als voorzitter, geschonken aan het Streekarchief Regio Eindhoven. In feite was de Stichting een werkcomité dat zichzelf geconstitueerd had. Bij de archiefbescheiden werden geen ledenlijsten aangetroffen, geen notulen of verslaglegging van vergaderingen, rapportages van werkzaamheden en een financiële verantwoording. In feite bestaat het archiefje, als we hier ten minste van mogen spreken uit een verzameling papieren die te maken hebben met het 100-ha project. De band hiertussen is zo los dat het niet zinvol is een ordening op onderwerpen of dossiers te ondernemen. De waarde van dit archiefje kan zijn diensten bewijzen bij de voortgaande discussie over het functioneren van de gemeentelijke democratie. Op de rapportage van de gemeente en de neerslag van het ambtelijk handelen in het archief vormen de bescheiden van de actiegroep " Stichting voor Stratum" een goede aanvulling.