Volgens een brievenhoofd uit 1939 (inv. nr 1) is "de Hofnar" een voortzetting van de sigarenfabriek die in 1880 gesticht is door Johannes Jacobus Heesterbeek. Deze was in 1868 te Valkenswaard geboren en woonde aldaar aan het Marktplein 5.
Deze fabriek wordt op 1 jan 1911 omgezet in de firma Heesterbeek en Co. Compagnon is dan Alex Jozef Willem Hubert Wolters geboren op 17 juli 1889 te Venlo.
1 jan 1911 geldt voor jubileumvieringen dan ook als de stichtingsdatun van de Hofnarfabrieken.
Voor promotionele aktiviteiten en reclameuitingen zal men teruggrijpen op de stichting van Heesterbeek in 1880. In 1924 overlijdt J.J. Heesterbeek te Amsterdam. We kunnen veronderstellen dat zijn erfgenamen geen belangstelling hadden voor de actieve produktie van rookwaren zodat ze hun belangen in de fabriek hebben overgedaan aan Wolters.
Volgens de akte van oprichting gepubliceerd in de Ned. Staatscourant van maandag 7 juni 1926 nr. 107 is de firma Heesterbeek en Co op 24 mei 1926 omgezet in de N.V. Sigarenfabrieken v.h. J.Heesterbeek en Co, met fabrieken te Valkenswaard en Bergeijk. Enige en algemene aandeelhouder is A.J.W.H. Wolters.
Het bedrijf gaat de grootste bloei uit zijn geschiedenis tegemoet dankzij het organisatorisch en leidinggevend vermogen van zijn eigenaar en de gelukkig gekozen merknaam Hofnar met het logo. Dit logo beantwoordt aan het verwachtingspatoon van de consument van die tijd.

Het appelleert aan de behoefte om het leven van de zonnige kant te bezien en met een knipoog van verstandhouding de problemen van alle dag te relativeren. De sigaar geeft de rust en het ingetogen genot die voor iedereen bereikbaar is. In deze wereld vol onzekerheid en crisis is er nog de rust van een goede sigaar. De sigaar is een massaproduct geworden. Het merk Hofnar wordt zo bepalend dat de naam van de fabriek in juli 1933 wordt veranderd in N.V. Hofnar Sigarenfabrieken. Volgens de gegevens van de Kamer van Koophandel wordt in 1936 tot adjunct-direkteur benoemd Lud. Corn. Bartholomeus Schevensteen, de zwager van A.J.W.H. Wolters en in 1940 zijn zoon Louis Willem Marie Wolters ( geb. 20-11-1917). Op 30 dec. 1941 ingegeven door de Duitse wetgeving wordt de Naamloze Vennootschap Hofnar Sigarenfabriek geliquideerd. De N.V. draagt haar bezittingen en verplichtingen over aan de Vennootschap onder de Firma de Hofnar Sigarenfabrieken.
De vennoten zijn Alex Joseph Willem Hubert Wolters en zijn zoon Louis Willem Marie Wolters. Op 28 februari 1942 wordt deze liquidatie weer opgeheven. De juridische nam is nu N.V.Hofnar Sigarenfabrieken.
Volgens het Bijvoegsel Ned.Staatscourant van 20 aug. 1948 nr. 1040 wordt de firma
gewijzigd tot de N.V. Hofnar Sigarenfabrieken.
Andere veranderingen in de statuten volgen elkaar snel op op, ze worden gepubliceerd in de Staatscouranten van:
29 dec. 1964 nr. 253 bijv. nr. 4450
20 jan. 1966 nr. 14 bijv. nr. 529
23 dec. 1966 nr. 250 bijv. nr. 4184
Van grote betekenis is het overlijden van de stichter geweest op 17 juli 1953, nadat zijn zoon reeds eerder plotseling overleden was.
Gesteld kan worden dat de aandelen verdeeld worden tussen mevr. Alice F.C.M. van Schevensteen (geb. 07-04-1889 te Merxem / overleden 28 april 1987) en haar dochters Alexandrina (geb. 29-09-1915), Olga (geb. 21-08-1924) en Carla (geb. 18-10-1928).

Op 9 december 1965 (bijvoegsel Ned.Staatscourant 20 jan.1966) wordt de Hofnar Sigarenfabrieken N.V. opgericht. Het doel van de N.V. is volgens de Statuten: de vervaardiging en de handel in sigaren en aanverwante artikelen, voorts de handel in tabak en verdere grondstoffen voor de sigarenindustrie. De driekoppige direktie bestaat uit Louis Corn. Bart. van Schevensteen (de zwager van de stichter), Jan Jozef Donders, echtgenoot van Alexandrina en Wilhelmus A.H.Aug.Pessers, gehuwd met Carla. Commissaris is mevr. Alice Franc. Charlotte Marie van Schevensteen, weduwe van Alex.J.W.H. Wolters.
Op 6 oktober 1972 wordt de Hofnar Sigarenfabrieken N.V. omgezet in Hofnar Sigarenfabrieken B.V.
Direkteuren zijn:
Jan Jozef Donders, echtgenoot van Alexandrina
W.A.H.Augustus Pessers, echtgenoot van Carla
J.P.L. van der Lande echtgenoot van Olga.

Later zal deze B.V. gesplitst worden in een werkmaatschappij en een houdstermaatschappij van het kapitaal en het onroerend goed de N.V. Gemeenschappelijk Bezit Aandelen Hofnar.
De overgebleven stukken van het archief maken bij oppervlakkige kennismaking reeds duidelijk hoe een klassiek familiebedrijf gepoogd heeft in te spelen op sterk veranderende economische omstandigheden. Met de kennis waarover we nu beschikken een onmogelijke opgave, want hoe hoger de steen tegen de berg opgerold wordt des te zwaarder en met meer gewicht zal deze terugvallen. Met de simpele constatering achteraf dat door internationalisering, het wegvallen van de tarievengrenzen, explosieve stijging van de loonkosten, omschakeling van een in sterke mate handmatig vervaardigd product naar volledige mechanisatie en rationalisatie, de verandering in mode en smaak en de anti-rook-lobby het ondernemersklimaat in de sigarenindustrie keer op keer verslechterden, waren de opeenvolgende direkties, vanaf eigenlijk al 1965, natuurlijk niet geholpen.

Met bewonderenswaardige ijver hebben zij nieuwe wegen gezocht. Allereerst een vestiging in de lage loonlanden, die tenslotte zijn beslag kreeg in de stichting van Hofnar Ireland Ltd.
Doch het fabriceren van sigaren is niet simpel een technisch procedé, maar een cultuur en de beheersing van de omstandigheden en de vakkenis om een kwaliteitsproduct te maken kunnen niet simpelweg in een vreemde omgeving overgeplaatst worden. Eigenlijk zijn de technische problemen in Ballagreen nooit volledig overwonnen en kreeg het moederbedrijf naast immer teleurstellende halffabrikaten of eindprodukten eigenlijk een logistiek probleem erbij.
Het streven in navolging van andere tabaksconcerns om andere activiteiten te ontplooien om zo te komen tot spreiding van het ondernemingsrisico leidde tot deelname in Merial en van Asperen B.V. Men kan ook als nieteconoom stellig constateren dat deze operaties voornamelijk papieren exercities waren uitgedacht op de kantoren. Het komt er echter niet op aan om een strategisch plan te bedenken om met profijt doosjes Finse pepermunt te verkopen, maar om in het geweld van de concurrentie met een nieuw product een zeker marktaandeel te veroveren.
De geweldige kosten die nodig waren om aan het nieuwe product bekendheid te geven werden volkomen onderschat.
Het veranderen van het imago van de sigarenroker van de tevreden rustige genieter van rijpere of oudere leeftijd naar de vlotte moderne jongere sigarenroker had het grote nadeel dat de waarde van het bedrijfsmerk, de jolige joker, Hofnar voortdurend uitgehold werd.

Met de innovatie van nieuwe producten werd tegelijkertijd het imago waardoor Hofnar zo groot was geworden afgebroken. De direktie van het familiebedrijf stond voor een onmogelijke opgave. Het zoeken naar kapitaalkrachtige partners om middels een fusie te komen tot een bundeling van krachten om vooral op de buitenlandse markt sterker te komen staan mislukte, waarschijnlijk omdat men een te optimistisch beeld had van de vermogenspositie en het herstel van de steeds teruglopende resultaten. Uiteindelijk was het faillissement in 1985 de logische uitkomst van een natuurlijk economisch proces.
Op 23 januari 1985 moest voor de arrondissementsrechtbank te `s-Hertogenbosch surséance van betaling aangevraagd worden. Bewindvoerder was Mr. A.A.M. Deterink (Montgomerylaan 337, Eindhoven) en rechter commissaris Mr. J. Dijkshoorn.
Dit faillissement werd beëindigd op 15 mei 1985 door homologatie van aangeboden accoord.
Op 7 augustus 1985 vertrokken de commissaris en bestuurders J.P.L. van der Lande, L.A.M. Veltmeyer, M.J.C. de Haan die de inbreng en het kapitaal van de familie Wolters vertegenwoordigden. Het familiebedrijf hield op te bestaan.
Het bedrijf kwam middels Stalux B.V. in handen van H.A.A.J. Staals, een ondernemer die geen enkele affiniteit met het fabriceren van sigaren had en naar we mogen veronderstellen ook weinig kennis bezat van deze ingewikkelde branche. Commissaris was professor H.O. Goldschmidt en direkteur en mede-aandeelhouder P. Hammerstein ( Alpenlaan 10, Son).

Dit bedrijf leek niet meer op zijn voorganger. De jaren hierna tot 1990 vormden slechts een kort naspel. Het beheer door Stalux b.v. doet denken aan een financiële transaktie, niet om enige werkgelegenheid te behouden, maar om in korte tijd een rendement te realiseren middels het leegmaken van het bedrijf door de verkoop van alle activa. De bedoeling van het opheffen van het eerste aangevraagde faillissement in 1985 bleef onduidelijk daar zelfs een goed onderbouwd ondernemingsplan onmogelijk winstgevende aktiviteiten in het vooruitzicht kon stellen. Het omvangrijke complex aan de Bakkerstraat fungeerde slechts als distributiecentrum voor elders vervaardige produkten. Volgens de officiële gegevens voor de loonbelasting was er op 21 augustus 1987 zelfs niemand werkzaam. Pogingen om modernere typen sigaar te produceren in een trendy verpakking hadden op zijn hoogst het gunstige effect dat de verliezen minder snel opliepen of voor een kort moment tot staan konden worden gebracht.
Op 1 september 1988 stonden slechts 25 personen als werknemer geregistreerd.
De laatste pogingen om middels modernisering van het imago een aandeel in de krimpende markt te behouden waren gedoemd te mislukken. Het definitieve faillissement volgde op 14 november 1990.
Tot rechter commissaris werd benoemd Mr. M.A.A. Meyer Dellaert en tot curator Mr. J.J.C. de Rijk (Kanaaldijk N W 89, Helmond).