Bij de inventarisatie van het archief leek het eerst alsof van één, ondeelbaar archief moest worden uitgegaan. Immers, in de vergaderingen van de Kerkeraad werden behalve kerkelijke ook diaconale zaken behandeld. De conclusie dat diakenen geen afzonderlijk archief hebben gevormd, lijkt dus op het eerste gezicht gerechtvaardigd. Toch blijkt steeds weer, zowel uit de administratieve bescheiden als uit de reglementen, dat diakenen een eigen administratie hebben gevoerd. Bovendien is er steeds in de reglementen de nadruk op gelegd, dat de bescheiden als afzonderlijke eenheden in afzonderlijke kasten bewaard moesten worden *  . Ten aanzien van de notulen van de gemeenschappelijke vergaderingen van ouderlingen en diakenen leverde dit problemen op. De oplossing werd gevonden in het afschrijven van de notulen, die betrekking hadden op diaconale zaken in een afzonderlijk register. Zo ontstonden toch twee administratieve eenheden van ouderlingen en diakenen, die bij de inventarisatie natuurlijk niet samengevoegd mochten worden. De vraag of er nu sprake is van één dan wel twee archieven, wordt hier onbeantwoord gelaten. Misschien verdient het aanbeveling de term 'archief' in dit geval te vervangen door 'administratieve eenheid'. Voor de indeling van de inventaris maakt dit echter geen verschil.

Bij de verdere onderverdeling van de inventaris van de beide archieven of administratieve eenheden is het onderscheid tussen Algemene en bijzondere zaken weggelaten. In plaats daarvan is direct een indeling in rubrieken gekomen, waarbij Algemene zaken door een rubriek Besluitvorming is vervangen. De juistheid van deze ingreep wil ik graag ter discussie stellen. Overigens is de inventaris volgens het bekende patroon van de kerkelijke archieven opgezet.

Tenslotte nog een enkel woord over de lotgevallen van het archief en de inventarisatie. Het archief, dat een omvang heeft van circa 10 meter, is voorheen steeds in het kerkgebouw bewaard. Een huishoudelijke reglement van 1825 bepaalde uitdrukkelijk, dat de archieven van de kerk en de Diaconie steeds in de kasten van de kerkekamer opgeborgen moesten zijn en verbood ouderlingen en diakenen enig stuk mee naar huis te nemen. In 1967 is het archief aan het Gemeentearchief in bruikleen overgedragen. Bij deze overdracht is bepaald, dat alle stukken jonger dan 50 jaar niet openbaar zijn.