De oorsprong van de familie, voor zover deze valt na te gaan, ligt in het Duitse dorp Buer in het land van Kleef, waar omstreeks 1580 Tonnis Martens geboren wordt. deze trouwt in 1610 met Enneken Natrop en is kuiper. Dit beroep oefent hij later uit in Wesel, waarnaar hij vóór 1634 verhuist. In dat jaar wordt hij burger van die stad en in de raadsprotokollen van Wesel uit 1635 wordt gezegd dat hij als nieuwe burger is toegelaten, mits hij kan aantonen dat hij een kind uit een wettig huwelijk is. Of hij inderdaad aan die verplichting kon voldoen weten we niet *  .

De afstamming van de familie Martini Buys uit Duitsland maakt duidelijk dat de veronderstelde afkomst van een adellijk Italiaans geslacht niet houdbaar is. In het verleden hebben leden van de familie gepoogd deze afstamming met bewijzen te staven, zoals ook uit de door hen bijgehouden adelregisters blijkt. Ook in de uitgaven van het Nederland's adelsboek is nogal wat verwarring geweest aangaande deze eerste leden van de familie *  .

De reeds genoemde Tonnis Martens sterft te Wesel in 1661. Zijn zoon Berndt Martens, geboren in 1617, blijft daar wonen en wordt in 1646 burger van de stad. In datzelfde jaar trouwt hij met Aeltge Bene. Welk beroep Berndt uitoefent weten we niet met zekerheid te zeggen, maar in de genealogische gegevens van de familie wordt gezegd dat hij kapitein is van een vendel voetknechten in dienst van "de staten", zonder vermelding van de provincie waarom het gaat. Zijn in 1654 geboren zoon Antoni Martini komt naar Utrecht om er de studie in de theologie te beginnen, nadat hij eerst voorbestemd was om koopman te worden. Hij wordt aan de universiteit van Utrecht ingeschreven in 1677 en behaalt er zijn graad in 1680. Hij wordt dan proponent te Leiden en vervolgens beroepen door de hervormde gemeente van Sassenheim. In 1683 vertrekt hij naar 's-Hertogenbosch waar hij tot het einde van zijn leven blijft wonen. Een aanbod om in Franeker professor in de godgeleerdheid te worden slaat hij af. Zijn benoeming tot hoogleraar aan de Illustere School te 's-Hertogenbosch echter niet. Hij publiceert enkele theologische werken en blijft predikant tot 1725, in welk jaar hij met emeritaat gaat. Hij sterft in 1730 in 's-Hertogenbosch. In 1683 was hij getrouwd met Geertruid Buys, een telg uit het bekende Amsterdamse geslacht. Zij is een zuster van Willem Buys, die vanaf 1693 pensionaris van deze stad is geweest. De banden met deze familie worden later nog verstevigd door het huwelijk van een kleindochter van de genoemde Willem Buys met een kleinzoon van de vermelde Antoni Martini.

Met zijn echtgenote komt Antoni Martini in 1683 naar Den Bosch toe. Waar zij in dat jaar gaan wonen weten we niet. In 1702 koopt hij van de erfgenamen van Johan van Goor een schoon nieuwe getimmerde ende welgelege huyse, erve, hoff ende achterhuys in de Choorstraat tegenover de Groote Kerck *  . Aan dit huis tegenover de S. Janskerk voegt hij in 1718 een deel van de oude korenloods toe, die achter het genoemde achterhuis gelegen is. In hetzelfde jaar koopt hij van Isabella de Gulpen, weduwe van Cornelis van Hardenbroek, het kasteel Zwijnsbergen met de bijbehorende landerijen en huizen *  . Zijn wens is dat zijn zoon Hendrik Bernard Martini op dit kasteel zijn intrek neemt. Antoni sterft in 1730 en in hetzelfde jaar verkoopt Hendrik Bernard het kasteel aan Joan Ernst Sloet. Nadat het vanaf dat moment bijna een eeuw lang in diverse handen is geweest, wordt het huis in 1820 verkocht door François Andries de Jonge, die het al vanaf 1816 huurde. Hij mag zich dan De Jonge van Zwijnsbergen noemen. Door toeval komt er dan ook weer een lid van de familie Martini op het huis wonen, aangezien François Andries de Jonge gehuwd was met Anna Maria Emelia Martini, een kleindochter van de eerder genoemde Hendrik Bernard.

Vanaf 1730 woont Hendrik Bernard Martini met zijn gezin vermoedelijk in het huis aan de Choorstraat te Den Bosch. Reden voor deze keuze zal zijn geweest dat hij daar wilde wonen vanwege zijn werkzaamheden. Hij oefent tussen 1718 en het einde van zijn leven vele funkties in het stadsbestuur van Den Bosch uit. Hij is in totaal bijna vijftig jaar lang raad van de stad geweest en sterft in 1776 aan eene heete koortse van weinige dagen *  . In 1724 was hij getrouwd met Anna Maria Emelia van Schagen, een dochter van de Gorinchemse arts Cornelis van Schagen. Een van hun beide zonen Antoni Martini wordt in 1756 pensionaris van de stad 's-Hertogenbosch. In deze hoedanigheid is hij dertig jaar werkzaam als hij met behulp van Cornelis de Gijselaar zijn Verzameling van stukken raakende de adressen door den magistraat der hoofdstadt 's-Hertogenbosch aan de hooge kollegien van de generaliteit en de respective bondgenoten gedaan tot inroeping der Brabantsche landwetten en privilegien omtrent de begeving van ambten aan gebore Brabanders *  uitgeeft.

Hierin lucht hij zijn ergernis tegen het benoemen van "vreemdelingen" op hoge magistraatsposten in Noord-Brabant. Ook probeert hij sessie van Noord-Brabant in de Staten Generaal te bewerkstelligen en zo onder de knechtschap van de generaliteit uit te komen. De inmenging van Den Haag in financiële en andere aangelegenheden laat zich in Brabant voelen en wekt bij de Brabantse bevolking veel ergernis. Deze grote onvrede met de bestaande situatie leidt in 1787 tot een samenwerken met de patriotse beweging. Ook Antoni Martini is een openlijk aanhanger van deze beweging tot haar val in 1787. Hierdoor voelt hij zich gedwongen (of wordt hij gedwongen?) om zijn ontslag aan te vragen, waarvoor hij zelf de volgende redenen aanvoert: wegens ongehoorde plunderingen en verwoestingen door het quarnisoen met hulp en aanwijzing van Prinsgezinden in deeze stadt begaan en de gevolgen, die daaruit moeten voorkomen. De boosheid van dezelve aan mijn persoon, huis, goederen en papieren getoond *  . Inderdaad worden er vele gewelddaden tegen de patriotten gepleegd, welke in Ben Bosch wel zeer hevig zijn geweest. Pas in 1794 keert Antoni Martini weer op het kussen terug en neemt deel aan de Nationale Vergadering van 1796.

Buiten zijn bestuurlijke werkzaamheden houdt Antoni Martini zich bezig met onder andere de geschiedbeoefening en de sterrenkunde. Hij is een groot vriend van de geschiedschrijver Jan Wagenaar, op wiens Vaderlandsche Historie hij met enkele anderen tussen 1796 en 1800 Bijvoegsels en aanmerkingen schrijft. Antoni Martini is ook ouderling van de hervormde gemeente in Den Bosch geweest en laat enige artikelen verschijnen gericht tegen rooms-katholieke pretenties betreffende de kerkgebouwen aldaar *  . Hij is eigenaar van enkele landerijen in Esch, Helvoirt, Den Bosch en Vught, grotendeels geërfd van zijn vader. Hij is in 1757 getrouwd met Eva Maria Adriana Buys, een dochter van luitenant-generaal Paulus Hubert Buys.

Hier treedt een vertakking in de familie op. De oudste zoon Paulus Hubert krijgt toestemming om zijn moedersnaam Buys toe te voegen aan de familienaam Martini *  . Zijn nakomelingen vormen vanaf dat moment de familie Martini Buys. De tweede zoon Hendrik Bernard blijft wonen en werken in Den Bosch en komt in het bezit van de heerlijkheid Geffen. Een deel van zijn nakomelingen wordt toegestaan het achtervoegsel Van Geffen bij hun naam te gebruiken. Op deze tak van de familie komen we later terug.

Paulus Hubert Martini Buys blijft maar kort in de provincie van zijn geboorte, want na rechten te hebben gestudeerd in Leiden komt hij in het begin van de jaren '90 naar Amsterdam, waar hij met Cornelis Stuurman Mijnard een handel in effekten begint. Dat hij net als zijn vader trouw blijft aan de patriotse ideeën blijkt wel uit het feit dat hij in deze tijd vele funkties bekleedt. Ook zijn toekomstige bruid komt van pro-Franse huize, zoals mag blijken uit een passage uit een aan hem gerichte brief: ... ik moet u egter eens eene tijding melden die mij zeer verheugd naamelijk dat de zaaken met Vrankrijk zeer goed voor ons staan, ja dat wij haas staan .... verlost te worden *  . Als Geertruid Johanna Antonia Strick van Linschoten, een dochter van Andries Jan Strick van Linschoten, deze brief in 1788 verstuurt kennen zij en Paulus Hubert Martini Buys elkaar al een jaar. Door de tijdsomstandigheden moeten zij met hun huwelijk echter wachten tot 1791. Door dit huwelijk komt Paulus Hubert Martini Buys op het huis Loenersloot te wonen. Het was in 1772 aangekocht door Andries Jan Strick van Linschoten en vervolgens in 1806 in handen gekomen van zijn zoon Jan Hendrik. Deze sterft in 1828 en dan is Geertruid Johannna Antonia de enige erfgename. Tot op de dag van vandaag is het huis Loenersloot in bezit van de familie Martini Buys gebleven.

Uit het huwelijk van Paulus Hubert Martini Buys en Geertruid Johanna Antonia Strick van Linschoten worden drie dochters en een zoon geboren. De zoon Antoni Martini Buys studeert net als zijn vader rechten in Leiden en wordt vervolgens advokaat in Amsterdam, waar hij in 1833 met zijn vader een compagnonschap in de handel in effekten opricht. Na de dood van zijn vader in 1836 zet hij de effektenhandel voort met J.A. en P.A. Testas. In 1834 trouwt hij met Cornelie Henriëtte Constance van Eijs. Zijn moeder Geertruid Strick van Linschoten sterft in 1843, Loenersloot nalatende aan zijn oudste zuster Catharina Andrea Geertruid Martini Buys, gehuwd met Jan van den Bergh. Deze blijft er wonen tot haar overlijden in 1861, waarna zij wordt opgevolgd door haar beide ongehuwde zusters Eva Maria Adriana en Sibilla Paulina Martini Elisabeth Martini Buys. Nadat deze gestorven zijn in 1870 komt Antoni Adriaan naar Loenersloot om er met zijn echtgenote van de oude dag te kunnen genieten. Dit duurt echter niet lang, want in 1873 overlijden beiden een maand na elkaar. Antoni Adriaan Martini Buys was bij Koninklijk Besluit van 1844 verheven in de adelstand. Antoni Adriaans oudste zoon Paulus Hubert Andries, geboren in 1835, studeert te Delft en behaalt daar in 1860 het diploma civiel ingenieur.

Hij treedt in dienst van de Nederlandse spoorwegen te Rotterdam, waar hij tot 1893 blijft. Ook is hij lid van de gemeenteraad van Rotterdam. Hij trouwt in 1861 met Magdalena Ferdinanda Maria del Campo genaamd Camp, door welk huwelijk hij in het bezit komt van landerijen te Stavenisse en S. Philipsland in Zeeland. Deze blijven niet in het bezit van de familie, omdat hij ze in het begin van de 20e eeuw verkoopt. Dan ook neemt hij permanent zijn intrek in het huis Loenersloot, waar hij enkele verbouwingen laat plaatsvinden. Hij woont hier met zijn echtgenote tot 1915, in welk jaar zij beiden overlijden, twee dagen na elkaar. Zijn zoon Antoni Adriaan Martini Buys vestigt zich in Rotterdam als scheepsmakelaar en direkteur van de Nederlandsche Scheepshypotheekbank. Door zijn werzaamheden komt hij in kontakt met de Rotterdamse familie Bicker Caarten, een kontakt dat leidt tot zijn huwelijk met Catharina Petronella Gerarda Bicker Caarten. Zij wonen afwisselend in Rotterdam en op het huis Loenersloot. Antoni Adriaan sterft in 1948 en laat het huis na aan zijn dochter Magdalena Ferdinanda Maria Martini Buys, die gehuwd is geweest met Reinoud Gerard Steven baron van Nagell. Zij bewoont het huis tot op de dag van vandaag.

Paulus Hubert Andries Martini Buys, zoon van Antoni Adriaan, die het onderhavige archief in 1979 in bewaring heeft gegeven aan het Rijksarchief in Utrecht, woont en werkt het grootste gedeelte van zijn leven in Rotterdam.

Enige woorden dienen nog gewijd te worden aan de familie Martini van Geffen. De tweede zoon van genoemde pensionaris Antoni Martini volgt hem in zijn ambtelijke voetsporen. Hendrik Bernard Martini, geboren in 1768, studeert eerst aan de Utrechtse hogeschool. In 1786 vertrekt hij samen met zijn broer Paulus Hubert naar de universiteit van Leiden wegens de intusschen onstane burgertwisten tusschen de staten der provincie, de stedelijke regering en de burgerij dier stad *  . In Leiden studeert hij rechten en voegt zich in 1787 bij het vrijwillig studentencorps ter verdediging van Utrecht en Holland. In 1789 studeert hij af en wordt advokaat in de raad en leenhof van Brabant. In de daarop volgende dertig jaren vervult hij vele funkties in 's-Hertogenbosch en Brabant.

In 1803 koopt hij het huis Ouwerkerk *  met de daarbij behorende landerijen van de familie van zijn eerste echtgenote. Hier blijft hij de rest van zijn leven wonen. In totaal is hij vier keer gehuwd geweest en heeft uit zijn eerste twee huwelijken twaalf kinderen. Zijn oudste zoon Antoni komt door zijn huwelijk met Wilhelmina Guerin in het bezit van de heerlijkheid Geffen, waardoor hij en zijn nakomelingen zich voortaan Martini van Geffen gaan noemen. Een groot deel van deze familie blijft in Noord-Brabant wonen en werken. Van deze familietak treffen we in het hier beschreven archief niet veel bescheiden aan.

Een niet onaanzienlijk gedeelte van het archief is afkomstig van aan de familie Martini Buys door huwelijk verwante geslachten. Een belangrijk aandeel hierin vormt de familie Buys te Amsterdam, die tweemaal geliëerd is aan de familie Martini en haar naam toegevoegd heeft aan die van Paulus Hubert Martini. Leden van deze familie, oorspronkelijk uit Overijssel afkomstig, hebben vele bestuurlijke funkties in Amsterdam bekleed. De aan hen verwante families Casteleijn en Quintin zijn van Waalse afkomst.

Een eveneens belangrijk deel van het archief wordt ingenomen door de familie Strick van Linschoten. Zoals de naam reeds doet vermoeden zijn leden van deze Utrechtse familie vanaf 1663 heren van Linschoten. Zij oefenen vele funkties uit in de provincie Utrecht. Andries Jan Strick van Linschoten komt in 1772 door koop in het bezit van het huis en de heerlijkheid Loenersloot. Dit gaat vervolgens over op de familie Martini Buys. Deze tak van de familie Strick van Linschoten sterft uit in 1888.