De genealogie van de familie Boellaard begint met Pieter Evertsz. (ca. 1685-1720), die rond 1700 schepen en burgemeester van Asperen (Zuid-Holland) was. Pieter Evertsz. trouwde in 1682 met Neeltje van Maurik en uit dit huwelijk werden onder andere de zonen Pieter (1683-1751) en Dirk (1691-1736) geboren. Pieter kocht in 1733 de heerlijkheid Tuil aan, die na zijn overlijden overging op zijn zoon Pieter (1717-1801). Laatstgenoemde vermaakte de heerlijkheid op zijn beurt aan zijn zoon Pieter (1743-1811). Dirk vervulde, net als later zijn zoon Pieter (1717-1797) en diens zoon Dirk (1740-1826), de functies van schout en gaardermeester van Meerkerk (Zuid-Holland). Laatstgenoemde Dirk was bovendien een actief lid van de patriottenbeweging en vluchtte na de tussenkomst van het Pruisische leger in 1787 naar Frankrijk. Na de omwenteling in 1795 keerde hij weer terug naar Nederland en werd lid van de Nationale Vergadering. Uit zijn huwelijk met zijn achternicht Dorothea Beatrix Boellaard (1745-1823) werden onder meer vier zonen geboren, waaronder Hendrik (1770-1847) en Jan Willem (1772-1830).

Hendrik doorliep een militaire loopbaan en deed dienst in het Franse en Nederlandse leger. In 1798 trouwde hij met Henriette van Royen, uit welk huwelijk twee zonen geboren werden. Na Henriettes overlijden kreeg Hendrik samen met Antje van den Broek nog een derde zoon, Johannes Adrianus Hendrikus (1841-1920). Johannes Adrianus Hendrikus groeide op in het gezin van zijn oudste broer en werd, na een opleiding aan de Koninklijke Militaire Academie te Breda, in 1860 als officier geplaatst in het Indisch Leger. In Nederlands-Indië huwde hij in 1865 Kornelia Elisabeth Koning, waar in 1866 zijn enige zoon Willem Hendrik Cornelius (1866-1951) geboren werd. Nadat het gezin Boellaard teruggekeerd was naar Nederland, bezocht Willem Hendrik Cornelius net als zijn vader de Koninklijke Militaire Academie en volgde vervolgens van 1895 tot 1898 een opleiding aan de Hogere Krijgsschool te Den Haag. In 1902 trouwde hij met Margaretha Antoinette Römer, een dochter van vice-admiraal Willem Römer. Uit dit huwelijk werd een jaar later een zoon Willem Anton Hendrik Cornelius (1903-2001) geboren.

Willem Anton Hendrik Cornelius vocht in de meidagen als batterijcommandant tegen de Duitsers en werd na de capitulatie actief in het Verzet als gewestelijk commandant van de Ordedienst in de provincie Utrecht. In 1942 werd hij door de Duitsers gevangen genomen en belandde via de Scheveningse gevangenis uiteindelijk in de concentratiekampen Natzweiler en Dachau. Hij trouwde in 1929 met Anna Louisa barones van Heeckeren en kreeg samen met haar in 1930 een zoon Willem Hendrik Cornelius (1930-).

Jan Willem was, net als zijn vader Dirk, actief als patriot en deed in de jaren vóór 1795 dienst in het Franse Vreemdelingenlegioen. In 1799 werd hij tijdens een veldtocht in Noord-Holland tegen de Engelsen krijgsgevangen gemaakt, waaruit hij een jaar later als onderdeel van een gevangenuitwisseling terugkeerde. In 1813 werd hij aangesteld als burgemeester van Herwijnen. In 1822 kocht hij de heerlijkheid Herwijnen aan. Samen met zijn echtgenote en achter-achternicht Cornelia Gerardina Boellaard bewoonde hij huis Kerkestein te Herwijnen. Hij kreeg onder meer drie zonen, namelijk Dirk (1797-1856), Pieter (1806-1869) en Adolf Pieter Hendrik (1811-1875), die allen een militaire carriere doormaakten. Zoon Dirk verwierf van zijn vader de titel heer van Herwijnen, die hij op zijn beurt doorgaf aan zijn zoon Jan Willem (1830-1923). Adolf Pieter Hendrik huwde in 1853 Caroline Bonhomme, met wie hij drie dochters en één zoon kreeg, Edmond (1856-1923).