In de periode 1971 t/m 1972 kwam de werkgroep negen maal bijeen en bood als resultaat van het overleg een rapport aan de beide synoden aan. Het rapport met als titel ‘Samen op Weg’ werd op 22 februari 1972 behandeld in de hervormde synode en op 27 april 1972 in de gereformeerde synode. Beide synoden spraken zich uit voor het houden van een gezamenlijke vergadering van synoden. De werkgroep ontving opdracht de gezamenlijke vergadering van de beide synoden voor te bereiden.

Deze vond plaats op 15 en 16 juni 1973 in de Lucaskerk te Utrecht, waar een tweetal nota’s werd besproken: een nota over ‘Belijden 1973’ van dr. H. B. Weijland en een nota over de institutaire aspecten van het samengaan van ds. F. H. Landsman. De vergadering aanvaardde ook een ontwerp-statuut voor het in de toekomst houden van gemeenschappelijke vergaderingen van synoden, dat door de afzonderlijke synoden werd bekrachtigd: op 30 januari 1974 door de gereformeerde synode en op 19 februari 1974 door de hervormde synode. In het statuut spraken beide kerken af dat de synoden elke twee jaar in een gezamenlijke vergadering van synoden bijeen zouden komen en dat een Raad van Deputaten zou worden ingesteld met een gelijk aantal hervormde en gereformeerde leden.

In deze periode (1969 tot en met 1974) verscheen materiaal ten dienste van gespreksgroepen, bijbelkringen e.d.. Het rapport 'Samen op Weg', dat de werkgroep in 1972 aan de synoden uitbracht (zie inv. nr. 22), werd ook als gespreksmateriaal uitgegeven door het Boekencentrum. De Centrale voor Vormingswerk/Hervormde Vrouwen Dienst en het Toerustingscentrum van de Gereformeerde Kerken publiceerden de brochure 'Waar moet het naar toe?': zie inv. nr. 30.

Ook werden in deze periode regelingen getroffen voor verdere samenwerking. In november 1971 verklaarde de hervormde synode Ordinantie 20 van toepassing op de Gereformeerde Kerken, waardoor ook met dit kerkverband bijzondere betrekkingen werden aangegaan. De gemeenten konden vooral gebruik maken van wat in deze ordinantie onder artikel 3 was bepaald: “Ten aanzien van een andere Kerk in Nederland, waarmede de Nederlandse Hervormde Kerk bijzondere betrekkingen wil onderhouden, kan de generale synode besluiten:

a. dat een predikant dier Kerk, mits op uitnodiging of met toestemming van de kerkeraad ener gemeente, in een kerkdienst dier gemeente bevoegd is tot de bediening van Woord en Sacramenten, tot de dienst der gebeden en tot de kerkelijke bevestiging en inzegening van een huwelijk;
b. dat een predikant dier Kerk, na verkregen consent van het breed moderamen der generale synode en in afwijking van het bepaalde in ordinantie 7-11, beroepbaar is in de Nederlandse Hervormde Kerk, met dien verstande, dat hij zich, uiterlijk op de dag van zijn bevestiging tot predikant van de Nederlandse Hervormde Kerk, van die andere Kerk als lidmaat moet hebben losgemaakt, opgenomen moet zijn onder de belijdende leden der Nederlandse Hervormde Kerk en ten overstaan van het breed moderamen van de generale synode de belofte moet hebben afgelegd, als bedoeld in ordinantie 7-18-3;
c. dat een dienstdoend of emeritus-predikant dier Kerk voor een bepaalde tijd een opdracht ontvangt tot bijstand in het pastoraat in een gemeente der Nederlandse Hervormde Kerk, onder overeenkomstige toepassing van het bepaalde in ordinantie 13-39 of 13-40, in welk geval deze predikant gedurende die tijd in die gemeente bevoegd is tot de ambtelijke werkzaamheden, waartoe een dienstdoend of emeritus predikant der Kerk bevoegd is;
d. dat een dienstdoend of emeritus-predikant der Nederlandse Hervormde Kerk toestemming ontvangt tot het aanvaarden vanwege die andere Kerk van een dergelijke opdracht als bedoeld onder c.”

Parallel hiermee stelde de gereformeerde synode van Dordrecht 1971/1972 op 28 februari 1972 'Richtlijnen voor gemeenschappelijke kerkdiensten met avondmaalsviering en doopbediening' vast: zie acta art. 296. Deze richtlijnen voor plaatselijke samenwerking zijn als bijlage II opgenomen in de ‘Handreiking ten dienste van de samenwerking van hervormde gemeenten en gereformeerde kerken op plaatselijk vlak’: zie inv. nr. 458.