Aanvankelijk was het evangelisatiewerk een zaak van de plaatselijke kerken en diverse niet aan de landelijke kerk gebonden organisaties. Een deel van de evangelisatiecommissies stichtte in 1928 het Verband van Evangelisatiecommissies, dat uitgroeide tot een ontmoetingsplaats voor een bonte verscheidenheid van evangelisatie-medewerkers en -methoden. Het Verband bracht gaandeweg samenbundelingen en gemeenschappelijke gedragslijnen en een begin van instructie, terwijl nauw werd samengewerkt met zondagsschoolvereniging 'Jachin' en traktaatgenootschap 'Filippus'. Doelstelling van het Verband was het contact tussen de evangelisatiecommissies te bevorderen en elkaar te helpen bij de bezinning op de vragen naar een verantwoorde opbouw van het werk van de plaatselijke commissies, de activering van de gemeente en de methodiek van het evangelisatiewerk. Na de Tweede Wereldoorlog is de functie van het Verband kleiner geworden, omdat het centrale werk meer en meer in handen kwam van het in 1946 ingestelde generale deputaatschap voor het evangelisatiewerk en het Evangelisatiecentrum (zie hieronder). In 1962 is het Verband opgeheven; de overgebleven taken, onder meer het conferentiewerk, zijn overgedragen aan dit deputaatschap.