De synode van Dordrecht (1618/1619) bracht binnen de Gereformeerde Kerk (later Nederlandse Hervormde Kerk) voor het eerst structuur en eenheid in de kerkliederen. Vanaf 1796 werd op verschillende synodevergaderingen de wens uitgesproken tot uitbreiding van de kerkliederen. Er werd een commissie ingesteld die in 1803 haar werk begon. Dit resulteerde op 1 januari 1807 in de invoering van de zo genaamde "Evangelische Gezangen". De bundel bevatte 192 liederen. Een speciale commissie werd belast met het toezicht op de druk en uitgave daarvan. In 1866 werd op last van de Synode een vervolgbundel uitgegeven die door een daartoe ingestelde commissie was samengesteld: er kwamen 82 liederen bij.
In 1892 besloot de Synode een geheel nieuwe liederenbundel samen te laten stellen, waarin op te nemen oude en nieuwe psalmen en gezangen. Op 24 augustus 1893 besloot de Synode daartoe weer een commissie te benoemen. In 1907 was het eerste concept gereed. Het duurde nog tot 1911 tot de tweede versie gereed was en uitgegeven kon worden. * 

De volgende nieuwe psalmen- en gezangenbundel voor de eredienst in de Nederlandse Hervormde Kerk kwam in 1938 gereed. In het voorwoord staat vermeld dat deze bundel tot stand is gekomen "na tienjarigen arbeid van de door de Synode daartoe aangewezen Commissie". Alhoewel dit niet uit de door de commissie overgeleverde archiefstukken blijkt, is deze commissie dus in 1928 met haar werkzaamheden begonnen. *  De eerste vergadering waarvan echter een verslag van is gevonden dateert van oktober 1931 (zie inv. nr. 29). De officiële naam van de commissie was: Synodale commissie voor de samenstelling van een nieuwe gezangenbundel. In de praktijk sprak men van de "gezangencommissie" (alhoewel de nieuwe bundel zowel psalmen als gezangen zou gaan bevatten). De nieuwe bundel had een duidelijke opbouw: 1.kerkelijk jaar; 2. algemene liederen; 3. sacramenten en 4. bijzondere tijden. Uit de Evangelische gezangen van 1807 werden in de nieuwe bundel 93 liederen overgenomen en uit de vervolgbundel van 1866 nog eens 59, al dan niet in gewijzigde vorm.
Van de in 1938 verschenen bundel verschenen diverse uitgaven: een uitgave in "formaat 32", een tekstuitgave, een "algemene uitgave", een uitgave in "formaat A", een koorbundel psalmen en een koorbundel gezangen. Met name van het formaat 32 en de algemene uitgave werd in korte tijd een aantal herdrukken, meestal van 50.000 exemplaren, uitgebracht: zo verscheen in 1945 van beide de 8e druk. Ook verscheen een uitgave voor Indonesië en een uitgave in klaverscribo. Na het verschijnen van de bundel waren de activiteiten van de commissie beperkt. De laatste stukken dateren van 1941, zodat aangenomen mag worden dat de commissie na die tijd is opgehouden te bestaan.

De Synode heeft, nadat de oude commissie een jaar niet meer had gefunctioneerd, in 1936 een nieuwe commissie van toezicht op de druk en uitgave van "den nieuwen bundel" benoemd. De commissie bestond uit 12 leden, waarvan 3 synodeleden. Het dagelijks bestuur (moderamen) bestond uit de voorzitter en secretaris van de Synode. Alle bundels werden getekend door één van de leden van de commissie. De secretaris ging voort met het inschrijven van de notulen in het notulenboekje van de oude commissie. *  De commissie hield zich ook bezig met het toezicht op de distributie en met eventuele nieuwe uitgaven zoals in het Maleisisch. Na het overlijden van de secretaris, ds. Aris, heeft ds. F.H. Landsman, tweede secretaris van de algemene synodale commissie, in 1947 het secretariaat overgenomen.