Léon Reinards (1901-1976), directeur van de Maastrichtse Gemeentespaarbank en bestuurslid van het Rode Kruis, was één van de dertig vooraanstaande Maastrichtenaren, die op 13 juli 1942 door de beruchte Sicherheitspolizei werden gearresteerd en als gijzelaars naar het Brabantse Haaren werden afgevoerd.

Reden voor deze actie waren aanslagen, sabotagedaden, en andere anti-Duitse activiteiten van de Nederlandse verzetsbeweging. Met harde hand trachtte de bezetter daaraan een einde te maken. Na een proces tegen OD-ers, waarbij gebleken was dat deze verzetsorganisatie door Nederlandse oud-militairen werd geleid, werden op 15 mei 1942 2027 militairen in krijgsgevangenschap naar Duitsland afgevoerd. Dit was echter in de ogen van de Duitsers nog niet voldoende. Op 4 mei werden 460 personen gegijzeld en ondergebracht in Beekvliet te Sint-Michielsgestel. Op 13 juli volgden nog bijna 800 gegijzelden, die in het Groot-seminarie van Haaren onderdak vonden. 'Gijzelaars zullen bij daden van sabotage der bevolking aangepakt worden: zij staan borg met hun leven', aldus Reichskommissar Seys Inquart. Een van deze gijzelaars was dus Léon Reinards. Van juli tot november verbleef hij te Haaren, om in november samen met enkele honderden lotgenoten te worden overgebracht naar Sint Michielsgestel. Op 18 december 1942, na vijf maanden gevangenschap, kwam er een einde aan zijn gijzeling en keerde hij naar zijn gezin terug. De hieronder beschreven archivalia zijn in maart 1987 door de kinderen Reinards-Thijs aan het gemeentearchief geschonken.