In 1895 overlijdt Edouard d. B; hij laat twee zoons na (Hyacinth en Lambert), twee dochters (Lambriex en Groutars) en een weduwe (Micheels; stiefmoeder van de kinderen). Zij verdelen de erfenis onderhands, waarbij Lambert de wapenexport/-fabriek te Luik overneemt en Hyacinth de wijnhandel.
Lambert, Hyacinth en Micheels verklaren dat Lambert als enige in wapens ed. mag handelen onder de naam Edouard de Beaumont (15 mei 1896) en 7 sept. 1896; gericht tegen Micheels' broer Marius?). Lambert, in 1892 met een Roermondse getrouwd, verplaatst kort daarop de administratie naar Roermond; de fabriek te Maastricht wordt in de prijskrant van 1897 het laatst expliciet genoemd; de plaatsnaam Maastricht blijft voorkomen tot 1906, in 1907 is hij verdwenen. Het jaarverslag van de Kamer van Koophandel van Maastricht vermeldt over 1896 dat de fabriek "alleen of hoofdzakelijk (werkt) voor export in verbinding met de fabriek te Luik". De verslagen over 1897 en 1898 ontbreken, daarna wordt de fabriek niet meer vermeld.

In de periode 1908-1911/12 vermeldt de prijskrant de fabriek te Luik expliciet, in de kranten van 1912/13 en 1913/14 heet het: fabriek van jachtgeweren te Luik.

In de prijskrant 1913/14, p.2 wordt vermeld dat de firma geen filialen heeft in Nederland. Waarom dit gebeurt is niet duidelijk. De naam, sedert 1896 "Edouard de Beaumont, voorheen P. Stevens, koninklijke Nederlandsche wapenfabrikant", verliest in 1912/13 de aanduiding "v.h. P. Stevens".

Te Roermond blijft de fabriek verschijnen in de jaarverslagen van de Kamer van Koophandel aldaar tot en met 1932; in 1933 wordt er geen mededeling aan gewijd, hoewel de zaak nog voorkomt in het handelsregister als 'wapenhandel'. Daarna lijkt ze verdwenen. Op 23-4-1919 wordt de Roernmondse zaak omgezet in een "N.V.: "N.V. Nederlandsche Belgische Wapenfabriek Edouard de Beaumont", gevestigd te Roermond, met een fabriek te Luik.

Merens, Jacobs, Buisman en Enthoven worden aandeelhouder, Merens en Lambert directeur (N.V. 860, bijv. Stct.13-6-1919); in 1920 (not.akte 12-9-1919; N.V. 1827, bijv. Stct.7-10-1920) wordt de naam veranderd in N.V. Edouard de Beaumont, voorheen P. Stevens Koninklijke Nederlandsche Wapenfabriek".

Inmiddels zijn problemen ontstaan tussen Lambert en Hyacinth. Hyacinth is een eigen wapenhandel begonnen te Maastricht onder de naam "Edouard de Beaumont, wapenfabrikant, Maastricht" en wel in november 1918, waarschijnlijk op naam van zijn kinderen; in 1919 werd dit een Commanditaire vennootschap. In 1920-21 breekt er een advertentie-oorlog tussen de beide broers uit, die zeer hoog oploopt. De eerste advertentie dateert overigens van 17 januari 1919 (Limburger Koerier). De officier van justitie te Roermond ziet echter geen termen om op een verzoek van Hyacinth (ten behoeve van zijn zoon Edouard) in te gaan om Lambert te vervolgen wegens bedrieglijke handelingen (Wb. v. Strafr. art. 238bis). Na deze afwijzing poogt Hyacinth zijn broer te bewegen tot een fusie, om verbittering, geschokt vertrouwen, nadeel e.d. te voorkomen (nov.1921). Hyacinth doet hiertoe een voorstel, doch de schriftelijke onderhandelingen lopen in februari 1922 vast: Hyacinth breekt de correspondentie ad. Mogelijk was de positie van Edouard jr. in het bedrijf een breekpunt. Het is duidelijk dat de toestand leidt tot verwarring onder de klanten.

In 1920 laat de Maastrichtse firma een fabrieksmerk vastleggen (twee geweren met de naam "E.d.B. Maastricht'). In 1921 wordt een tweede merk vastgelegd: het portret van Edouard sr. met de toevoeging: uitvinder van het Beaumontgeweer. In 1926-27 doet Hyacinth als bewindvoerder van de firma een poging het predikaat 'koninklijk' van de firma van zijn broer over te nemen, omdat hij gelezen had dat die in liquidatie was.Dit verzoek wordt zonder opgaaf van redenen afgewezen; het liquidatiebericht was overigens onjuist.

Uit de periode 1927-1930 zijn contracten van de Maastrichtse firma met het ministerie van Koloniën bewaard over de levering van ontstekingen en slaghoedjes, die de firma importeerde uit Oostenrijk. Wanneer beide zaken verdwenen zijn, is niet bekend.