Het archief van de stichting was bij aanvang van de bewerking 22,5 strekkende meter groot. Daarvan was 21 meter in ordners geborgen en lag 1,5 meter ongeordend op losse stapels in de rekken. Het geordende deel van het archief was verdeeld in circa 3 strekkende meter bestuursarchief, 6 meter schadedossiers regelingen Binnenlandse Zaken en 12 meter schadedossiers regeling Nationaal Rampenfonds. Bij het archief behoorde ook een elektronisch bestand van de schadedossiers in de vorm van tapes. Deze waren elders in de archiefbewaarplaats van de provincie geborgen. Het archief was toegankelijk gemaakt door opschriften op de ordners. De schadedossiers waren ook geregistreerd in het elektronische bestand. De archiefzorg voor het gedeelte bestuursarchief is matig te noemen. In vele ordners waren kopieën en originele stukken vermengd. De ordners bevatten grotendeels één onderwerp. In enkele ordners waren meerdere onderwerpen geborgen, gescheiden door tabstroken. De volgende series waren aangelegd: notulen van bestuursvergaderingen, betaallijsten, regelingen van Binnenlandse Zaken, verslagen van de hoorzittingen van de bezwarencommissie, behandelingsvoorstellen betreffende bezwaarschriften door de bezwarencommissie. De archiefzorg voor het gedeelte zaakdossiers van schadegevallen is goed te noemen. Dit gedeelte was volgens de volgende systematiek toegankelijk gemaakt. Een eerste scheiding was aangebracht tussen de uitkeringsregelingen van het NRF en Binnenlandse Zaken. De NRF-dossiers waren in één serie geordend volgens de postcode van het schadegeval. Voor de zogenaamde BiZa-dossiers was een verdeling per provincie en daarbinnen een verdeling per regeling, toegepast. De series die zo gevormd werden waren geordend op postcode of woonplaats van het schadegeval. Per ordner waren verscheidene schadedossiers opgeborgen. Zij waren gescheiden doordat elk dossier in een plastic mapje geborgen was