Vanaf het begin van het bestaan van het St. Elisabeth’s Gasthuis was er sprake van archiefvorming. Er zijn notulen van vergaderingen van het Bestuur en er is een aaneengesloten reeks van correspondentie. Daarnaast zijn we in staat, op grond van statuten, correspondentie met het moederhuis van de Eerwaarde Zusters van Barmhartigheid te Münster en met de Aartsbisschop te Utrecht, de eigendomsbewijzen van grond en goederen etc. ons een beeld te vormen van die beginjaren. Ook mag niet onvermeld blijven dat er over de oudste geschiedenis van het St. Elisabeth’s Gasthuis veel documentatiemateriaal bestaat.

De archiefvorming is in eerste instantie in handen van de pastoor en later in toenemende mate van de Moeder Overste. Naarmate er meer specialisten in het ziekenhuis komen, en er zich, naast het bestuur, een directie vormt, wordt het steeds meer de geneesheer-directeur, of uit zijn naam de administrateur, die archief vormt. Patiëntengegevens zijn er haast niet, terwijl er veel archief is van personeelszaken en van de ondernemingsraad. Alle in het voorgaande genoemde archiefbestanddelen beschouw ik als behorend tot één en hetzelfde archief van de Stichting het St. Elisabeth’s Gasthuis dat formeel loopt tot 1 januari 1986. Hooguit van de stukken van na die datum kan men zeggen dat ze formeel niet tot dit archief, maar tot het archief van de Stichting Ziekenhuis De Malberg behoren. Dat is zelfs aan het briefhoofd van door de administratie gebruikte papier te zien.Gemakshalve heb ik ze erbij gelaten. Daarnaast vormen de zogenaamde gedeponeerde archieven een buitenbeentje. Dat ze worden aangetroffen is omdat het Gasthuis (mede) oprichter was en dat het secretariaat zich in het Gasthuis bevond.
Opmerkelijk is dat, ongeacht of het het bestuur, de directie en/of de medische staf betreft, er wel sprake is van een aaneengesloten reeks van notulen van vergaderingen maar niet van correspondentie. Steeds bevindt zich het merendeel van de correspondentie bij de notulen.

Naarmate de organisatie complexer wordt en er zich afzonderlijke specialismen binnen het ziekenhuis ontwikkelingen, mag men verwachten dat er binnen die afzonderlijke disciplines zelfstandige administraties ontstaan die, ieder voor zich, archief vormen. Dat daarvan, na de verwerving, weinig wordt aangetroffen, verklaar ik uit het feit dat ze m.n. medische en daarmee privacy-gevoelige gegevens bevatten.Wat in het archief wordt aangetroffen zijn dan ook hoofdzakelijk notulen van vergaderingen van de afzonderlijke specialismen met de Geneesheer-Directeur, de Directie en de Medische Staf.
In de loop van de geschiedenis van het St. Elisabeth’s Gasthuis is er heel wat gebouwd en verbouwd. Daartoe zijn bouwcommissies etc. in het leven geroepen. Veel archiefmateriaal van die commissies, notulen van vergaderingen en correspondentie, is bewaard gebleven maar opmerkelijk weinig bouwtekeningen. Een deel ervan hing ingelijst in gangen van het Gasthuis, tot op het moment dat het gebouw verlaten werd. Later zijn ze verdwenen.
Vanaf de zestiger jaren ontstaat er een (landelijke) tendens tot samenwerking tussen ziekenhuizen. Het St. Elisabeth’s Gasthuis gaat samenwerken met het Diaconessenhuis en het Gemeenteziekenhuis te Arnhem en later ook met de ziekenhuizen te Velp en Zevenaar. De voorbereidende besprekingen, onderzoeksrapporten, nota’s en overeenkomsten betreffende de samenwerking vormen het tweede deel van het archief.

De neerslag ervan bestaat hoofdzakelijk uit notulen van vergaderingen van de Besturen, Directies en Medische Staven en commissies en werkgroepen, veelal bestaand uit delegaties van de bovengenoemde leidinggevende organen, al of niet samen met externe deskundigen, die zich ieder op een ander terrein met de samenwerking bezig houden.
De samenwerking mondt in eerste instantie uit tot het oprichten van regionale instellingen; m.n. op het gebied van revalidatie en opleidingsinstituten en het gezamenlijk exploïteren van laboratoria. Het archief van het St. Elisabeth’s Gasthuis bevat de neerslag ervan.
Daarnaast bevat dit deel van het archief notulen van vergaderingen en correspondentie betreffende de samenwerking op het gebied van automatisering in de regio.
Het derde, en laatste, deel van het archief bestaat uit de neerslag van de pogingen van hoofdzakelijk het St. Elisabeth’s Gasthuis en het Gemeenteziekenhuis om vanuit samenwerking tot fusie te komen. Het Diaconessenhuis haakt al vrij snel na het begin van de besprekingen af, op grond van onenigheid over de structuur van de nieuwe organisatie. Dit deel van het archief bestaat, net als het tweede deel, uit een kluwen van notulen van vergaderingen, rapporten, nota’s etc. die samen het verhaal vertellen van de zorgvuldig voorbereide fusie tussen het St. Elisabeth’s Gasthuis en het Gemeenteziekenhuis Arnhem in “de Stichting het Ziekenhuis De Malberg” in Arnhem-Zuid. De fusie is tot stand gekomen op 1 januari 1986!
Op dat moment is er echter nog geen nieuw ziekenhuis, hoewel het op papier al tot in alle details bestaat. Ook dat maakt deel uit van het archief! Al in het eerste jaarverslag van “de Stichting Ziekenhuis de Malberg” (AV 266) van 1986, lezen we dat het ziekenhuis in Arnhem-Zuid er vermoedelijk ook nooit zal komen, want het Diaconessenhuis komt terug op zijn besluit en neemt weer deel aan het fusie-overleg.

Pas als de fusiepartners, jaren later, tot overeenstemming zijn gekomen en ziekenhuis “Rijnstate” in Arnhem-Noord in aanbouw is, worden de archieven van het St. Elisabeth’s Gasthuis, het Diaconessenhuis en het Gemeenteziekenhuis te Arnhem aan het Gemeentearchief Arnhem overgedragen.