Sinds 1965 bestond er regelmatig overleg tussen de Directies van de Arnhemse ziekenhuizen. Samen besloten zij tot de oprichting van de Arnhemse Stichting Opleiding voor Medische Specialisten. Al in de jaren 1965-1966 kwam men op het idee om een Regionaal Kanker-centrum op te richten. Dat vooronderstelde echter nog meer samenwerking, namelijk niet alleen van de Directies maar ook van de Medische Staven en de Besturen.
In diezelfde tijd richtte het Bestuur van “Het Ziekenhuis” te Velp zich tot de drie Arnhemse ziekenhuizen met het voorstel tot nauwere samenwerking en gemeenschappelijk beleid te komen. Het bestaande overleg van de drie Samenwerkende Arnhemse Ziekenhuizen (SAZ) werd uitgebreid met het ziekenhuis Velp. Samen kwam men tot de “verklaring” van april 1966, die nadien als uitgangspunt voor de samenwerking heeft gegolden. De contacten van de Besturen werden voortgezet in de vorm van vergaderingen van afgevaardigden der Besturen in aanwezigheid van de Directies, met een frequentie van tenminste 2x per jaar. Onderwerpen waren o.m.: De definitieve vormgeving van de Stichting Kankerbestrijding, het oprichten van een vierde Arnhems ziekenhuis in Arnhem-Zuid (dus geen overplaatsing van een bestaand ziekenhuis), de behoefte aan ziekenhuisbedden en de toelating van specialisten.
In 1969 nam ook het ziekenhuis in Zevenaar deel aan de besprekingen. In de vergadering van 5 februari van de Samenwerkende Arnhemse Ziekenhuizen werd besloten tot de instelling van een kleine studiecommissie. Die commissie kreeg de opdracht onderzoek te doen naar de vorm en inhoud van de samenwerking, al of niet in een nog in het leven te roepen overkoepelende Stichting.

De commissie werd samengesteld uit vijf personen; uit elk ziekenhuis één, echter à titre personel. Neutraal voorzitter werd dr. J.C. Burkens, die voorheen geneesheer-directeur van het Oude en Nieuwe Gasthuis te Delft en voorzitter van de International Hospital Federation was geweest. ‘Commissie Burkens’werd op 24 maart 1969 geïnstalleerd en bracht haar rapport uit op 9 juni 1970. Dit rapport werd vervolgens in een aantal achtereenvolgende vergaderingen van de besturen, directies en medische staven van de Samenwerkende Ziekenhuizen in Arnhem en Omgeving (SAZAO) besproken. Intussen nodigde de “Ziekenhuiscommissie” van het College van Ziekenhuisvoorzieningen van het Ministerie van Volksgezondheid en Milieuhygiëne de vijf ziekenhuizen uit voor een gesprek, op 7 december 1970, over de toekomstplannen in Arnhem. In de vergadering van 27 januari 1971 van de besturen, directies en medische staven van de vijf Arnhemse ziekenhuizen, werd besloten tot de oprichting van een Commissie van Voorbereiding bestaande uit tien leden, uit elk ziekenhuis twee (SAZAO 2x5). Als voorzitter werd Prof. Dr. H.J.P.M. Dijkhuis aangezocht. De taak van deze Commissie zou zijn, in de streeftermijn van drie maanden, te komen tot ontwerp-statuten voor de definitieve Stichting of Commissie van Overleg en Samenwerking. Vervolgens vond er intern overleg plaats over de functie- en taakverdeling van de ziekenhuizen, binnen de Stichting, om zich daarmee gemeenschappelijk te richten tot de Ministeriële Ziekenhuiscommissie.
In 1970 kwam het pathologisch laboratorium in het St. Elisabeth’s Gasthuis gereed dat er samen met het gemeenteziekenhuis was gebouwd en gemeenschappelijk zou worden geëxploiteerd. In 1971 werd door de Samenwerkende Ziekenhuizen in Arnhem en Omgeving (SAZAO) het Alexander Moormann Instituut in het leven geroepen; een Regionaal Opleidingsinstituut voor de Verpleegkundige Beroepen.

In 1973 gingen het Gemeenteziekenhuis en het Diaconessenhuis nauw met elkaar samen-werken. Nog datzelfde jaar kwam men ook tot de conclusie dat nieuwbouw voor het St. Elisabeth’s Gasthuis de eerstkomende tien tot vijftien jaar niet haalbaar was. Toen, in november, het Gemeenteziekenhuis en het Diaconessenhuis hun fusieplannen bijna klaar hadden, raakte het St. Elisabeth’s Gasthuis betrokken bij de besprekingen.