De werken die in 1683 moesten worden uitgevoerd, bestonden uit het verleggen van de heul van de Drie Sluizen, die was doorgebroken, de reparatie van de Malesluis en het aanbrengen van twee nieuwe deuren daarin, het leggen van twee nieuwe bruggen bij Emiclaer en Zielhorst en het herstel van de brug aan de Heisteeg en de Breevoortse brug, dit alles voor de helft op kosten van de geërfden. Daarnaast dienden de gecommitteerden de zaken met schuldeisers en schuldenaars te regelen en zij moesten erop letten, dat de omslagen uitgezet door schout en gerecht van het Hoogland niet te hoog opliepen. Met de schout, de secretaris en de gerechtsbode bestond er een conflict over hun tractement, waarin in 1697 een akkoord werd bereikt.

De Malesluis werd vernieuwd in 1716 en wederom in 1747, toen een stenen sluis werd gelegd. Ditzelfde gebeurde bij de Drie Sluizen in 1796; die sluis moest in 1813 wederom vernieuwd worden, en daarna weer in 1835 en 1857. Ook de Malesluis had in 1834 een grote reparatie ondergaan. De Coelhorstersluis was in 1829 vernieuwd. Op initiatief van voorzitter Andreas Smitt breidde het college van de Vereenigde polderdirectiën in 1840 zijn taak uit met de schouw over de watergang naar de Coelhorstersluis, zeer tot ongenoegen van de heer van Coelhorst, die als aangelande een groot deel van deze watergang moest schoonhouden. Door toedoen van laatstgenoemde erkende de militaire genie de Coelhorstersluis met de leisloten in 1845 als inundatiewerken van de Grebbelinie en twee jaar later werd zelfs een officieel proces-verbaal van grensscheiding met het terrein van de Vereenigde polderdirectiën bij de Malesluis en de Drie Sluizen opgemaakt, maar nog in datzelfde jaar werd de sluis door de nieuwe kapitein der genie niet langer onder de inundatiewerken gebracht en moest de heer van Coelhorst alsnog het toezicht van de Vereenigde polderdirectiën op de sluis erkennen.

In 1857 kwam het bestuur in botsing met de Eerste inspectie van Fortificatiën te Amersfoort, omdat men verzuimd had volgens artikel 28 van de Wet van 21 december 1853 (Staatsblad 128) vergunning te vragen voor het veranderen van de houten sluis van de Drie Sluizen in een stenen. De zaak werd geschikt, toen het bestuur stelde onbekend te zijn geweest met deze bepaling. Bij deze inspectie bestond overigens ook onduidelijkheid over de bevoegdheden van de Vereenigde polderdirectiën, want in 1862 informeerde de kapitein eerst aanwezend ingenieur of dat college soms schouw voerde over de afvoersloten langs de Grebbeliniedijk tot aan Krachtwijk. Hij was kennelijk niet op de hoogte van het feit, dat de genie zelf deze sloten in 1845 aan zich getrokken had *  .