De inkomsten van het polderbestuur bestonden uit de opbrengst van de omslagen en van de verpachting van het Groenewegje (het laatste stuk van de Nieuweweg onder Bunschoten, dat oorspronkelijk naar de Duister sluis in de Veendijk liep), dat eigendom van de polder De Duist was. In de tweede helft van de 18e eeuw vond de verpachting in het openbaar plaats, tegelijk met die van de landerijen, dijken, wegen en het visrecht van de polders De Haar, Over- en Neerzeldert *  . Tussen 1744 en 1759 was de weg niet verpacht, maar men liet hem aan de oppasser van de sluis, die ook de wetering schoonhield *  .

Volgens de landbrief van 1492 kon een tweederde meerderheid van de geërfden besluiten tot uitzetting van een omslag per dammaat voor herstel en onderhoud van de sluis of anders 'tot nuttigheid des lands'. De gezworenen (heemraden) kregen het recht executie te laten doen aan het land of hetgeen zich daarop bevond, van degenen die weigerden te betalen, met behulp van het gerecht of van een pander op het gewin van de derde penning. In 1542 kwamen de geërfden overeen, dat de executie mocht worden gedaan met hulp van de gerechtsdienaar van Amersfoort *  . Alle polderbesturen onder Hoogland verkregen in 1719 het recht de parate executie van achterstallige poldergelden te laten doen door hun bode, in plaats van door de schout *  .

In de 18e eeuw werden de omslagen naar behoefte uitgezet over een of meer jaren. De hoogte van de omslag beliep in het algemeen 5 of 10 stuivers per dammaat, welk bedrag bij te late betaling met 10% werd verhoogd, evenals dit met het zeedijkgeld gebeurde. Tussen 1800 en 1826 werd meestal om het andere jaar een omslag geheven van 25 cent per dammaat (vanaf 1822 per bunder). Na 1829 werd jaarlijks omslag uitgezet, variërend van ? 0,25 tot ? 1,20 per bunder.