De Dienst voor het Stoomwezen is ingesteld bij Wet van 28 mei 1869, Stb.97 en verder geregeld bij het Stoombesluit van 24 sept.1869, Stb.154. Deze wet verving het Koninklijk Besluit van 6 mei 1824, Stb.32, waarin bepaald werd dat een ieder die een stoomwerktuig in werking had deze moest laten keuren, en het besluit van 24 mei 1855, stbl.40, waarin twee ingenieurs der 1e klasse voor het stoomwezen benoemd werden, met als standplaatsen Ede en Maastricht.

De Dienst voor het Stoomwezen was ingedeeld in een aantal districten. Het Vijfde District omvatte de provincies Gelderland, Utrecht en Overijssel.
De taak van de Dienst voor het Stoomwezen omvatte:
- de keuring van nieuwe installaties;
- de eerste keuring van nieuwe installaties die in gebruik genomen zijn;
- periodiek onderzoek van in gebruik zijnde installaties;
- oppervlakkig onderzoek op niet van te voren aangekondigde tijdstippen.

De gekeurde stoomtoestellen werden ingeschreven in registers. Elk toestel dat onder het toezicht viel, moest periodiek (minstens 1 maal per jaar) gekeurd worden. Dit betekent dat elke stoomketel/druktoestel in beginsel in de keuringsregisters van een bepaald jaar moet voorkomen.