De tol en het huis te Lobith met de naaste omgeving zijn in 1473 door hertog Karel van Bourgondië aan Kleef afgestaan. Oorspronkelijk heeft de ambtman op het huis, die met de inning der tolgelden niets te maken had, de rechtspraak uitgeoefend, hetgeen blijkt uit de ambtsbrief van het jaar 1506 (Ilgen, Quellen, I, blz.402).

In 1588 werd door Willem, hertog van Gulik en Kleef, het besluit genomen om een afzonderlijk gericht te Lobith in te stellen. De uitoefening van de rechtspraak, zowel in criminele als in civiele zaken, werd aan de ambtman, later aan een afzonderlijke richter opgedragen, die zich in het gericht moest laten bijstaan door de tollenaar, tolbeziener of tolschrijver en een of twee geërfden uit het gebied als schepenen. Uit dezelfde acte blijkt, dat het appel geschiedde op het Hofgericht te Kleef (Ilgen, Quellen, II, 1, no.441).

In het jaar 1753 werd het gericht Lobith verenigd met dat van Emmerik; het zou voortaan bestaan uit een richter, bijgestaan door een gerichtsschrijver (Scotti, Sammlung der Gesetze und Verordnungen in Cleve-Mark, no.1682). Tot aan de overdracht aan Nederland is Lobith blijven behoren tot het gericht Emmerik, later land- en stadgericht Emmerik.