De kerkvoogdij is belast met het beheer der kerkelijke goederen en fondsen en de zorg voor de kosten van de eredienst, in aangewezen gevallen onder de medewerking van notabelen.
Bij de instelling van de kerkvoogdij en het college van notabelen op 18 december 1823 is de kerkvoogdij belast met de leiding bij de verkiezingen door de stemgerechtigde lidmaten van de notabelen. De kerkvoogden worden door de notabelen benoemd voor zes jaar. De opperkerkmeester is de permanente voorzitter van de kerkvoogdij. Dit opperkerkmeesterschap is in handen van de eigenaar van het Huis Ruurlo. In 1914 wordt dit opperkerkmeesterschap opgeheven. Bij de installatie op 13 december 1823 zien we vijf kerkvoogden, waaronder de opperkermeester en zes notabelen.
Men is verantwoording schuldig aan het Provinciaal College van Toezicht dat in 1823 wordt ingesteld. De wereldlijke overheid heeft hierin een overwegende invloed. Het hoogste gezag berust bij de Kroon. Van de benoeming van kerkvoogden en notabelen wordt opgave gedaan aan genoemd college.
Bij Koninklijk Besluit van 9 februari 1866 worden de bevoegdheden van de Staat in het beheer der kerkelijke goederen en fondsen overgedragen aan een landelijk kerkelijk Algemeen College van Toezicht. Ook uit de Provinciale Colleges verdwijnt de overheidsinvloed. Eind 1869 begint het gemoderniseerde College van Toezicht in Gelderland zijn werkzaamheden. Ruurlo kiest nu echter voor "vrij beheer".

De erfmarkenrichter (de eigenaar van het Huis Ruurlo) is uit hoofde van de marke betrokken bij de materiële zorg voor de kerk. Ook de zorg voor de toren heeft nog lang onder de verantwoordelijkheid van de marke berust. Bij een telling in 1826 worden 1620 zielen vermeld. Omstreeks 1855 zijn er 1940 hervormden, 660 rooms-katholieken en 5 israelieten.
Op 23 oktober 1896 wordt door een aantal lidmaten een verzoekschtift ingediend om rechtzinnige diensten te mogen houden in de kerk met een eigen voorganger. De predikant willigt dit verzoek in onder voorwaarden. De voorwaarden worden door de "evangelisatie" echter niet aanvaard.
In 1909 wordt op het verzoek van de voorganger H. Boschma om kinderen van de Evangelisatie wettig te doen dopen door een rechtzinnige predikant afwijzend beschikt. Op 16 maart 1921 worden 3 doopbeurten met bevestiging van lidmaten in de kerk toegestaan. De toenadering die langzaam op gang kwam, heeft in 1974 tot hernieuwde eenwording geleid. In dat jaar wordt tevens besloten tot invoering van de Nieuwe Kerkorde. De kerkvoogden worden als ouderling-kerkvoogd lid van de kerkenraad. Het College van Notabelen wordt uit practisch oogpunt gehandhaafd.