De hervormde kerk in Borculo staat op de plaats waar in 1337 door Heer Henric van Borclo een kapel gesticht werd bij zijn slot en waar de "huislieden van het stadje ter mis mochten gaan hoewel het bleef behoren tot de parochie van Geysteren". In 1509 werd de kapel tot parochiekerk verheven en werd de stad Borculo van de parochie Geesteren losgemaakt en werd door de bisschop van Munster het slot losgemaakt uit de parochie Eibergen en het Schependom. De huidige kerk dateert uit diezelfde tijd en werd in laat-Gotische stijl gebouwd en -zoals in de kronieken is vermeld- gesteld onder het patronaat van den ridder St. George of St Joris, die naar luid der legende een draak doodde'.
De toenmalige pastoor Bernardus Hollius werd de eerste predikant.
Bij de reformatie in 1616 is in het 'Kercken Boeck der stadt Borkulo' (het notulen en lidmatenboek) de spreuk 'constanter et sincere' geschreven hetgeen betekent: 'Standvastig en Oprecht'.
De opstelling van de kansel was tegen de zuidelijke muur en het orgel op de plaats van het koor. De banken waren rond de kansel opgesteld. De stormramp van 1925 veranderde de kerk in een ruïne en van de inrichting bleef maar weinig over, maar de kerk werd gerestaureerd. Een monument naast de kerk herinnert aan deze ramp.
In 1951 werd de kerk voorzien van een gebrandschilderd middenraam boven het koor voorstellende 'de verheerlijking op de berg' en werd in 1972 gecompleteerd met twee gebrandschilderde zijramen. Alle drie ramen gemaakt door mw. Femina Schilt-Gesink uit Laren (NH).