Intussen was er in staatkundig opzicht een belangrijke wijziging gekomen. In het langdurige conflict (dat in de literatuur bekend geworden is onder de benaming "de kwestie Borculo") tussen de erfgenamen van de laatste heer van Borculo uit het Huis Bronkhorst, graaf Joost (kinderloos overleden in 1553), en de vorstbisschop van Munster als leenheer, over de opvolging in Borculo, wees het Hof van Gelderland vonnis op 20 december 1615. Het Hof wees de heerlijkheid Borculo met Lichtenvoorde toe aan graaf Joost van Limburg en Bronkhorst. Het Gelderse Hof was eigenlijk niet bevoegd zo'n uitspraak te doen, want de heerlijkheid was zonder enige twijfel steeds een Munsters leen geweest. Het vonnis werd ten uitvoer gebracht doordat troepen van het Kwartier van Zutphen op 27 december 1615 het kasteel en stad Lichtenvoorde, en op 22 en 23 februari 1616 het kasteel en stad Borculo na een korte belegering innamen. Daarbij zijn enkele doden en gewonden gevallen.
Hoewel met name nog door vorstbisschop Christoph Bernhard von Galen, die regeerde van 1650 tot zijn overlijden in 1674, nog twee pogingen werden ondernomen om Borculo te heroveren en blijvend onder Munsters gezag te brengen, markeert de datum van 20 december 1615 achteraf gezien toch de definitieve overgang van Borculo van het vorstbisdom Munster naar de provincie, het voormalige hertogdom, Gelderland. De oude marke- en kerspelgrenzen tussen Eibergen en Vreden zouden daardoor op den duur staatsgrenzen worden.